ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΠΡΟΣΧΗΜΑ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ 1,7δισ. Δ΄

Μείωση άμεσης φορολογίας 2,5 δισ.

Ας δούμε όμως και μία άλλη πλευρά του περιβόητου ζητήματος των ελλειμμάτων, του τρόπου που αυτά δημιουργούνται και άρα ποιοι είναι υπεύθυνοι για την ύπαρξή τους και κατ' επέκταση ποιοι οφείλουν να καλύψουν τη ζημιά.

Ακολουθώντας πιστά την πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματιών, οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εδώ και δυο δεκαετίες ...προσαρμόζουν συστηματικά το φορολογικό σύστημα στις της Λισαβόνας, που προβλέπουν τη συνεχή μείωση της φορολογίας των κερδών. Η μείωση των συντελεστών φορολόγησης των κερδών - που καταγράφεται και ως προγραμματική δέσμευση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - έχει οδηγήσει στη συνεχή μείωση των άμεσων φόρων που εισπράττει το δημόσιο από τις επιχειρήσεις, ενώ το ...«κενό» που δημιουργείται καλύπτεται συνεχώς από την αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ενώ την προηγούμενη δεκαετία ο ανώτατος συντελεστής φορολόγησης έφτανε το 50%, σήμερα είναι μόλις 25%!!!

Αν όλα αυτά τα προσαρμόσουμε σε συγκεκριμένους αριθμούς και ποσοστά, θα διαπιστώσουμε ότι ενώ την περίοδο 2000-2007 το ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές, αυξήθηκε κατά 71%, η φορολογία των επιχειρηματικών κερδών αυξήθηκε μόλις κατά 13%. Αν, χάριν συνεννόησης και μόνο, υποθέσουμε ότι το φορολογικό σύστημα - αυτό το αντιδραστικό σύστημα - «πάγωνε» στα επίπεδα του 2001, αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι οι άμεσοι φόροι εξελίσσονταν τουλάχιστον με ρυθμούς ανάλογους της αύξησης του ΑΕΠ, τότε οι αριθμοί δείχνουν πώς και ποιος δημιουργεί τα ελλείμματα. Το κέρδος που αποκόμισαν μόνο από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών οι μεγαλοεπιχειρηματίες, σε μια περίοδο ιδιαίτερης άνθησης της κερδοφορίας τους, είναι εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο. Συγκεκριμένα:

• Το 2002 δεν πλήρωσαν άμεσους φόρους 330,4 εκατ. ευρώ.
• Το 2003 το ποσό έφτασε στα 333,4 εκατ. ευρώ.
• Το 2004, χρονιά μεγάλης μείωσης των συντελεστών, ενθυλάκωσαν ακόμα 503,3 εκατ. ευρώ.
• Για κάθε μία από τις επόμενες χρονιές, το όφελος ήταν περί τα 300 εκατ. ευρώ.

Κοντολογίς, μόνο από το 2002 και μετά και μόνο χάρη στη μείωση των φορολογικών συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου, οι κεφαλαιοκράτες παρακράτησαν - και άρα το δημόσιο δεν εισέπραξε - ποσά που ανέρχονται στα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ!

Με αυτά και μόνο τα δεδομένα, ο καθένας καταλαβαίνει την υποκρισία, την πρόκληση και τον εμπαιγμό. Το πρόβλημα δεν είναι τα ελλείμματα, γενικά και αφηρημένα. Είναι τα ελλείμματα που προκαλούνται εξαιτίας της πολιτικής στήριξης των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τα ελλείμματα τα δημιουργούν οι ακολουθούμενες - με βάση τη Λισαβόνα - πολιτικές. Η ανάγκη εξεύρεσης ακόμα περισσότερων πόρων για την ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση της οικονομικής ολιγοκυριαρχίας απαιτεί την κλιμάκωση της πολιτικής που αφαιμάσσει τους εργαζόμενους, ώστε να πλουτίζει ακόμα περισσότερο η άρχουσα τάξη.