ΠΑΙΔΕΙΑ: ΕΜΠΟΡΙΟ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΥΜΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ -Β'-

Εμπόριο ελπίδας και δεξιοτήτων.

Ολο αυτό το εμπόριο ελπίδας (ανεξαρτήτως του κόστους του, εμπόριο είναι) έχει πολλαπλούς στόχους.

Συνηθίζουν ο λαός και η νεολαία στην ιδέα ότι οποιοδήποτε πρόγραμμα μπορεί να λέγεται "πανεπιστήμιο'', ότι ο οποιοσδήποτε φορέας μπορεί να διοργανώνει τάχα "εκπαιδευτικά προγράμματα" και να μοιράζει τίτλους σπουδών. Οσο ξεχειλώνει η έννοια του εκπαιδευτικού προγράμματος και του πανεπιστημίου, τόσο πιο εύκολη θα είναι και η αποδοχή μεθαύριο στη συνείδηση του λαού των διαφόρων ιδιωτικών πανεπιστημίων, τόσο πιο εύκολη θα είναι η νομιμοποίηση ιδιωτικών μαγαζιών διαφόρων κατηγοριών και τύπων που θα πλασάρονται ως εκπαιδευτήρια.

Γίνεται έτσι πιο εύκολα αποδεκτή η πολιτική της ΕΕ στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, που μιλάει για "άτυπη" μάθηση, η οποία μπορεί να αποκτηθεί οπουδήποτε (στην εργασία, στις διακοπές, σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό, στην ενασχόληση με μια ΜΚΟ, κτλ.)...

Παράλληλα με τα παραπάνω, μπολιάζονται ο λαός και η νεολαία με την αντίληψη ότι είναι ατομική υπόθεση του καθενός η μόρφωσή του και ότι σ' αυτό το πλαίσιο ο κάθε νέος, ο κάθε άνεργος θα μετατρέπεται σε κυνηγό δεξιοτήτων και βεβαιώσεων από απίθανους φορείς, θα γίνεται έρμαιο στα χέρια του κάθε αεριτζή που θα μοσχοπουλά αποσπασματικές "γνώσεις", "ψευτοπρογράμματα" και "βεβαιώσεις", θα αγοράζει "εκπαιδευτικά πακέτα" όπως περίπου αγοράζει προϊόντα από το σούπερ μάρκετ...

Θέλουν να γίνει αποδεκτή και να κυριαρχήσει η αποσπασματικότητα!

Το δικαίωμα σε δημόσια, δωρεάν, ολοκληρωμένη μόρφωση για όλους και η υποχρέωση του κράτους να την παρέχει ...πάει περίπατο. Εξάλλου, τέτοιου τύπου αποσπασματικές εκπαιδευτικές δομές, που προσφέρουν στο τέλος κάποιες ψευτοβεβαιώσεις, έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια να δημιουργούνται και από κρατικούς φορείς για ειδικές κατηγορίες του πληθυσμού (γονείς, μετανάστες, ενήλικοι που δεν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση, κτλ.).

Στόχος τους είναι αυτό το μοντέλο της αποσπασματικότητας να κυριαρχήσει ακόμα και στο επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα. Μια τέτοια προσπάθεια εκδηλώθηκε τα προηγούμενα χρόνια που υπαγόρευε στα πανεπιστήμια να φτιάξουν - παράλληλα με το κανονικό πρόγραμμα σπουδών τους - και κύκλους ταχύρρυθμης κατάρτισης (τους είχαν ονομάσει κατά καιρούς ΕΛΚΥΣ, ΠΣΕ, ΙΔΒΕ).

Γενικότερα, όταν τα αποσπασματικά προγράμματα δεξιοτήτων κυριαρχήσουν, θα δέχεται όλο και μεγαλύτερες πιέσεις το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα για να μοιάσει σε αυτά τα προγράμματα.

Ετσι θα προχωράει πιο εύκολα και παράλληλα το σχολείο της αμορφωσιάς, το σχολείο που θα παρέχει μόνο κάποιες χρηστικές δεξιότητες, αντί για ολοκληρωμένη μόρφωση.

Τέλος