ΚΩΜΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

Αυτό είναι που λένε ότι κάθε φορά που αυτοί πιάνουν στο στόμα τους κάποιο πρόβλημα του ελληνικού λαού, υποτίθεται για να υποσχεθούν ότι θα το λύσουν, είναι τέτοιος ο βίος και η πολιτεία τους, που το πράγμα τραμπαλίζεται μεταξύ του εξοργιστικού και της γκριμάτσας του κωμικού.

Χτες, ανακάλυψαν ξανά τον εαυτό τους. Πήραν φόρα και δεν άφησαν ραδιόφωνο για ραδιόφωνο, κανάλι για κανάλι, οι κύριοι και οι κυρίες του ΠΑΣΟΚ. Ηθελαν να κλάψουν για το κακό που βρήκε τις εργαζόμενες μετά την απόφαση του ευρωδικαστηρίου. Τόσος ήταν ο καημός τους που να τι «ξέχασαν»:

Για τις εργαζόμενες που μπήκαν στην παραγωγή μετά την 1/1/1993, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έχουν ήδη πάει στα 65 χρόνια. Το «φρόντισε» ο «νόμος Σιούφα - Σουφλιά» όσο και ο «νόμος Ρέππα». Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, που όχι μόνο άφησε άθικτες αλλά επέκτεινε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Επομένως, για ποιο πράγμα έκλαιγαν χτες οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ; Ακούσατε - ακούσατε: Επειδή οι προηγούμενες εργαζόμενες (της περιόδου μέχρι το 1993), θα πάθουν ό,τι ακριβώς έπαθαν και οι επόμενες εργαζόμενες (από το 1993 και μετά). Και το έπαθαν με τους νόμους της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ!

Επομένως, πώς γίνεται να τους νοιάζει για την εργαζόμενη που έπιασε δουλειά το 1985, αλλά όχι για την εργαζόμενη που έπιασε δουλειά το 1995; Πώς γίνεται αυτοί που κόπτονται για την εργαζόμενη της δεκαετίας του '80, να μη δίνουν δεκάρα για την εργαζόμενη της δεκαετίας του '90 και του 21ου αιώνα;

Η απάντηση είναι σαφής: Δεν ενδιαφέρονται, στην πραγματικότητα, για τίποτα και για κανέναν. Παρά μόνο για ψήφους. Τις οποίες ψήφους, επειδή δεν μπορούν να κερδίσουν με την πολιτική τους, προσπαθούν να τις αποσπάσουν με την ψηφοθηρία, με το ψέμα, με την απάτη, επενδύοντας στη λήθη, στην υποκρισία και στο φαρισαϊσμό. Η τακτική τους, επαναλαμβάνουμε, είναι κωμική και γελοία. Εξοργιστικά γελοία.