Η ΑΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ...

Το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» είναι τόσο πολιτικά ανώριμο, όσο και εκείνο το άλλο, το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Επιπλέον, είναι τόσο ολοκληρωτικό στη διατύπωσή του, που στα «αβαθή» του νοήματα εξαντλείται κάθε διάθεση στιγματισμού της κρατικής καταστολής (ή, αντίστοιχα, της «ενσωματωμένης» ενημέρωσης). Οτι η εκαστοτε εξουσία και τα κέντρα της μπορούν να ενσωματώνουν τέτοια συνθήματα είναι επίσης αποδεδειγμένο. Είτε όταν τα συγκεκριμένα κέντρα αναγνωρίζουν σε αυτά τα συνθήματα (και γι' αυτό ενίοτε τα «πριμοδοτούν») έναν ανώδυνο τρόπο ώστε να «ξεδίνουν» όσοι τα φωνάζουν, είτε όταν οι κήρυκες της «ευπρέπειας» και της ταξικής «συναίνεσης» πιάνονται από το ψέλλισμά τους, για να προβαίνουν σε «κοινωνική κατήχηση».

Το επόμενο βήμα είναι αυτό που ζούμε τώρα: Πρόκειται για την προσχηματική επίκληση της «ευθιξίας» των Αρχών στα δυσάρεστα για τα ώτα των δημοσίων λειτουργών ακούσματα. Το «προσέχετε πώς μιλάτε» μετασχηματίζεται πλέον σε «μίλησε, πιάστε τον»! Οπου το «μίλησε» θα εξισώνεται με το «έβρισε». Ετσι θα ισχυρίζονται οι επιφορτισμένοι με το καθήκον της εμπέδωσης κλίματος «τάξεως» και της εφαρμογής των προαλειφόμενων διατάξεων περί «περιύβρισης αρχής». Και εδώ, φυσικά, δεν πρόκειται ούτε για πολιτική ανωριμότητα του κράτους, που τάχα συναγωνίζεται εκείνη των «αντιεξουσιαστικών» του ειδώλων, ούτε για «αστειότητα» της κυβέρνησης, όπως θέλουν να λένε οι «εταίροι» της του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για αναγωγή του αυταρχισμού σε «υπέρτατη Αρχή».