ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ...ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Οι μονάδες πυρηνικής Zενέργειας δεν μπορούν να κατασκευαστούν εγκαίρως και με ασφάλεια ώστε να αποτελέσουν την κύρια λύση στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με μία αναφορά του Carnegie Endowment for International Peace.

Η αναφορά λέει πως η βιομηχανία της πυρηνικής ενέργειας, υπό τις τρέχουσες πολιτικές και χρηματοδοτήσεις, δεν μπορεί να φτιάξει αρκετούς νέους αντιδραστήρες ώστε να σημειωθεί μία σημαντική αλλαγή στο κλίμα μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

«Εάν δεν γίνουν τεράστιες αλλαγές στις κυβερνητικές πολιτικές και δεν υπάρξει μία πιο επιθετική οικονομική στήριξη, η πυρηνική ενέργεια θα θεωρηθεί υπεύθυνη για το μειούμενο ποσοστό της παγκόσμιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας,» αναφέρεται ενδεικτικά στην αναφορά.

Η Παγκόσμια Αναφορά για την Ενέργεια του 2008, του Παγκόσμιου Οργανισμού Ενέργειας, τονίζει πως εάν δεν υπάρξουν αλλαγές στις πολιτικές, το μερίδιο της πυρηνικής ενέργειας στην παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρισμού θα πέσει από το 15% που ήταν το 2006 στο 10% μέχρι το 2030.

Οι νομοθέτες θα πρέπει, όμως, να λάβουν υπόψη τους τα χρονοδιαγράμματα, το κόστος και τους κινδύνους που κρύβει η πυρηνική ενέργεια σε σχέση με τα πιθανά οφέλη, προτού να ξοδέψουν ένα υπέρογκο ποσό σε αυτή.

Τα εμπόδια στην αλυσίδα της παροχής πυρηνικής ενέργειας, η φτωχή υποδομή στις αναπτυσσόμενες χώρες και ο εντονότερος πιστωτικός κίνδυνος εν μέσω της οικονομικής κρίσης θα φρενάρουν σε μεγάλο βαθμό τις διάφορες χώρες στο να πολλαπλασιάσουν ή να επεκτείνουν τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις, ενώ ο ήδη υπάρχον στόλος αντιδραστήρων είναι πολύ πιθανόν να έχει αποσυρθεί μέχρι το 2030.

Το νωρίτερο που θα μπορέσει να έχει ολοκληρωθεί ένας νέος αντιδραστήρας στις ΗΠΑ είναι το 2015, ενώ η αναφορά σημειώνει πως χρειάζονται γύρω στα 10 χρόνια για να ολοκληρωθεί πλήρως μια νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας.

Γύρω στις 20 χώρες ενδιαφέρονται να αποκτήσουν πυρηνική ενέργεια. Οι χώρες, όμως, αυτές δεν διαθέτουν αντιδραστήρες, με αποτέλεσμα η ολοκλήρωση μίας πυρηνικής εγκατάστασης να καθυστερεί ακόμα περισσότερο.

«Το επείγον την ενεργειακής ασφάλειας και της κλιματικής αλλαγής δεν εγγυάται την επιτάχυνση των διαδικασιών εάν πρώτα δεν υπάρξουν τα απαραίτητα θεσμικά πλαίσια, που να διασφαλίζουν την οποιαδήποτε λογική επέκταση των πυρηνικών εγκαταστάσεων, όχι μόνο για τις ενεργειακές ανάγκες αλλά και για την παγκόσμια ασφάλεια,» τονίζεται στην αναφορά.

Στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας, χρειάζονται τουλάχιστον δύο δεκαετίες για να γίνει η μετατροπή των αυτοκινήτων από βενζινοκίνητα σε ηλεκτρικά. Οι μεταφορές είναι ο μόνος τομέας όπου η πυρηνική ενέργεια μπορεί να αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό το πετρέλαιο και τη βενζίνη.

Επιπροσθέτως, το ουράνιο και τα πυρηνικά καύσιμα προέρχονται από πολύ λίγες χώρες – Καναδάς, Αυστραλία, Ρωσία, ΗΠΑ και Γαλλία – με αποτέλεσμα οι χώρες που δεν έχουν τις απαραίτητες πηγές και τεχνολογίες να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ξένες πηγές. Ακόμα χειρότερα, η ανάγκη για καύσιμα ίσως οδηγήσει τις χώρες να αναπτύξουν δικές τους μονάδες εμπλουτισμένου ουρανίου, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για πολλαπλασιασμό των πυρηνικών όπλων.