Διαβάστε τη συνέχεια...
O μεν κ. Σημίτης επισείει την ενδεχόμενη «απόβαση» του ΔΝΤ στην Ελλάδα σαν απειλή. Ο δε κ. Αλέκος Παπαδόπουλος σαν... «ελπίδα»! Οπως και να έχει, το ΠΑΣΟΚ, παίζει για μια ακόμα φορά το παιχνίδι με το οποίο έχει κερδίσει περίοπτη θέση στην καρδιά των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.
Επαναφέροντας ένα αιώνα μετά, το «δυστυχώς επτωχεύσαμε» του Χαρίλαου Τρικούπη, οι κύριοι της... Χαριλάου Τρικούπη, διαμορφώνουν το έδαφος για την οικονομική πολιτική της επόμενης μέρας, εφόσον κερδίσουν τις εκλογές.
Αλλά ακόμα κι αν δεν τις κερδίσουν, η συμβολή τους στο σύστημα της λεηλασίας των εργαζομένων - έστω και με διαχειριστή τη ΝΔ - είναι δεδομένη. Για σκεφτείτε: Αν τα πράγματα είναι τόσο άσχημα, όπως διαβεβαιώνουν ένας πρώην πρωθυπουργός και ένας πρώην υπουργός, τότε τι μπορεί να σου κάνει το «έρμο» το ΠΑΣΟΚ, που θα παραλάβει «καμένη γη»...
Ομοίως και στην περίπτωση που η ΝΔ συνεχίσει να κάθεται στην καρέκλα της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι δυνατόν σε μια χώρα που απειλείται με χρεοκοπία - όπως λένε οι επιφανείς του ΠΑΣΟΚ - οι εργαζόμενοι να ζητούν αυξήσεις στα μεροκάματα και δικαιώματα στις εργασιακές τους σχέσεις; Το μόνο που τους μένει είναι να παρακολουθούν αδιαμαρτύρητα να οδεύουν τα 28 δισ. στις τράπεζες...
Τέτοια υπηρεσία στην κυβέρνηση της ΝΔ, μόνο κάποιος που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, προσφέρει. `Η κάποιος που ενδεχομένως θα ήταν «αναγκασμένος» να... συγκυβερνήσει μαζί της.
Υ.Γ. Αυτοί οι εκσυγχρονιστές κύριε Παπανδρέου ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, όχι απλά διαμένουν, αλλά κάνουν και τους πολύξερους...μήπως είναι ανησυχητικό το γεγονός αυτό? Τόσο ουδέτερος είστε που στο τέλος θα νομίζουμε ότι τους έχετε ανάγκη κιόλας...
Ο προϋπολογισμός για το 2009 είναι νόμος του κράτους. Αλλά πίσω από τα παχιά λόγια του πρωθυπουργού που ακούστηκαν στη Βουλή υπάρχουν τα νούμερα. Ας δούμε μερικά απ' αυτά:
Κατά τα λοιπά, ο κ. Καραμανλής το επανέλαβε: Θέλει, λέει, να είναι «χρήσιμος κι όχι ευχάριστος». Πράγμα που θα το έχει υπόψη του ο λαός στις επόμενες εκλογές. Οταν και θα προκύψει - ανεξαρτήτως του πόσο «χρήσιμη» θα αποδειχτεί η ψήφος του - ότι δε θα μπορέσει να είναι καθόλου «ευχάριστος» στον κ. Καραμανλή...
Μ' αυτό τον τρόπο δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη να διαμορφώσει το χρόνο εργασίας με τον εξής μοναδικό περιορισμό: Μέσα στο 24ωρο να μεσολαβούν 11 ώρες ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο διαστήματα εργασίας, όπως προβλέπεται μέχρι σήμερα από την οδηγία 2003/88/ΕΚ. Κατά συνέπεια ο εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει μέχρι και 13 συνεχόμενες ώρες μέσα σ' ένα 24ωρο. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος που έχει πιεστεί να υπογράψει τη ρήτρα opt out, για πενθήμερη εργασία θα δουλεύει 5Χ13=65 ώρες τη βδομάδα, για 6ήμερη 6Χ13=78 ώρες και πάει λέγοντας! Είναι αυτονόητο ότι με τέτοιους ρυθμούς εργασίας οι συνέπειες στην υγεία, στην οικογενειακή, προσωπική και κοινωνική του ζωή θα είναι ανεπανόρθωτες.
Τα κόμματα της ευρωλατρείας θριαμβολογούν ότι έβαλαν δήθεν «χαλινάρι» στην εφαρμογή της ρήτρας opt out. Κι αυτό επειδή η έκθεση Σέρκας, την οποία ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπει τη διατήρηση της ρήτρας opt out για 36 μήνες ακόμα (τρία χρόνια). Η πρόταση του Συμβουλίου και της Επιτροπής δεν έβαζε χρονικό όριο στην εφαρμογή της ρήτρας. Προβλεπόταν ωστόσο να γίνει επαναδιαπραγμάτευση συνολικά της οδηγίας σε μια εξαετία.
Επί της ουσίας, η έκθεση Σέρκας και κατ' επέκταση το κείμενο που προέκυψε από την ψηφοφορία της Τετάρτης στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν καταργεί τη ρήτρα opt out. Απλά δίνει χρόνο στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους του να ελιχθούν και να επιτύχουν την άνευ όρων εφαρμογή της ρήτρας opt out. Από αυτή την άποψη, είναι τουλάχιστον προκλητικά και επικίνδυνα τα όσα ισχυρίζονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπλοκαρίστηκε δήθεν το 65ωρο. Τέτοιοι ισχυρισμοί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καλλιεργούν τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους, να σπέρνουν αυταπάτες. Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Γι' αυτό πασχίζουν.
Ακόμα παραπέρα: Με βάση τα όσα γράψαμε για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αποδεικνύεται ότι το κεφάλαιο δεν έχει ανάγκη τη ρήτρα opt out για να ξεπεράσει τον τυπικό σκόπελο του 48ωρου και να αυξήσει το χρόνο εργασίας σε 65, ακόμα και 78 ώρες τη βδομάδα. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και μάλιστα σε ετήσια βάση, όπως καθιερώνεται με τη συμβολή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, του δίνει τη δυνατότητα να επιβάλλει απανωτά 13ωρα την ημέρα στους εργαζόμενους στη διάρκεια του έτους. Γεγονός που οδηγεί σε εβδομάδα εργασίας μέχρι και 78 ωρών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτή την πραγματικότητα θέλουν να κρύψουν.
Βρίσκουν μάλιστα το θράσος να λένε ότι με τη συμβολή τους και την ψήφο τους στην έκθεση Σέρκας αυστηροποιήθηκαν οι όροι εφαρμογής της ρήτρας opt out, ακόμα και για τους 36 μήνες που θα βρίσκεται σε ισχύ. Θέλουν να κρύψουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη φθορά στην υγεία του εργαζόμενου που προκύπτει από τα 12ωρα και τα 13ωρα εργασίας. Πολύ περισσότερο θέλουν να κρύψουν ότι οι δυνάμεις της συναίνεσης που στηρίζουν από κοινού στο συνδικαλιστικό κίνημα, όχι μόνο δεν πρόκειται να μπλοκάρουν πουθενά την υπογραφή της ρήτρας, αλλά επιπλέον δεν μπορούν να ελέγξουν την παραμικρή προϋπόθεση στην εφαρμογή της ρήτρας opt out. Αντίθετα, είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να δέσουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους όταν το αντιδραστικό μέτρο χτυπήσει την πόρτα μιας επιχείρησης.
Είναι χαρακτηριστική η στάση του εργοδοτικού σωματείου (ελέγχεται εξ ολοκλήρου από την ΠΑΣΚΕ) στην επιχείρηση ΑΛΚΟ στο Θριάσιο, που με τη δική του υπογραφή ο εργοδότης έβαλε σε εφαρμογή την εκ περιτροπής εργασία, δέκα χρόνια μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου από το ΠΑΣΟΚ το 1998. Αυτά είναι τα συνδικάτα που στηρίζουν οι δυνάμεις που ψήφισαν την έκθεση Σέρκας και σπεύδουν τώρα να θριαμβολογήσουν για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που έγινε την Τετάρτη στο Ευρωκοινοβούλιο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι εργαζόμενοι, ακόμα και αν δουλεύουν οκτάωρο, δε θα πληρώνονται για το σύνολο των οκτώ ωρών, αλλά μόνο για το χρόνο που ο εργοδότης τους θα ορίζει σαν «ενεργή περίοδο» του χρόνου εργασίας. Έναπ.μ. για να δουλέψει οκτάωρο μέχρι τις 4 μ.μ. Από τις 8 π.μ. μέχρι τις 10 π.μ. δεν έχει πολύ δουλειά και ο εργοδότης της δίνει εντολή να μην κάτσει στο ταμείο. Από τις 10 π.μ. μέχρι τις 2 μ.μ. το ταμείο δουλεύει πυρετωδώς. Η δουλειά «πέφτει» ξανά από τις 2 μ.μ., όποτε η υπάλληλος δεν κάθεται στο ταμείο της μέχρι το τέλος του ωραρίου. παράδειγμα: Μια υπάλληλος - ταμίας σε σούπερ μάρκετ πηγαίνει στη δουλειά της στις 8
Η υπάλληλος, για οκτώ ολόκληρες ώρες βρισκόταν στον τόπο δουλειάς της. Εχει στερηθεί το σπίτι και την οικογένειά της για το μεροκάματο, ήταν στην υπηρεσία του εργοδότη της. Ομως η εργοδοσία, κάνοντας χρήση του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εργασίας, θεωρεί ότι η υπάλληλος δούλεψε μόνο την ώρα που καθόταν στο ταμείο, δηλαδή από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ. Ετσι, στο τέλος της ημέρας την πληρώνει μόνο γι' αυτές τις ώρες! Δηλαδή, ενώ η εργαζόμενη βρισκόταν στη δουλειά της επί οκτώ ώρες, πληρώνεται μόνο για τις τέσσερις!
Για όσους σπεύσουν να ισχυριστούν ότι τα παραπάνω είναι σενάρια και μόνο, αρκεί να ανατρέξουν στο παράδειγμα της εταιρείας «First Call». Η εταιρεία απαιτούσε από τους υπαλλήλους της στο τέλος κάθε μήνα να δουλεύουν επιπλέον ώρες, για να καλύψουν τον «μη παραγωγικό χρόνο», όπως τον όριζε η εργοδοσία, ή αρνούνταν να τους πληρώσει για το χρόνο αυτό, παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονταν κανονικά στο πόστο τους!
Η προσπάθεια του ευρωκεφαλαίου να σπάσει το χρόνο εργασίας έχει ξεκινήσει από το 2005, οπότε και για πρώτη φορά (12/5/2005) τέθηκε σε ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο η πρόταση οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας που περιείχε τους όρους «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδος του χρόνου εργασίας. Τότε μάλιστα οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου είχαν φροντίσει να «σπάσουν» τη συγκεκριμένη τροπολογία σε δύο μέρη, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι θα εγκριθεί η διάκριση του χρόνου εργασίας, ανεξάρτητα από το αν θα γινόταν αποδεκτό το αίτημα η «ανενεργή» περίοδος του χρόνου εργασίας να θεωρείται «μη εργάσιμος» και άρα απλήρωτος χρόνος.
Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είχαν και τότε υπερψηφίσει το μέρος εκείνο της τροπολογίας που εισήγαγε τους όρους «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδος, νομιμοποιώντας τον τεμαχισμό του χρόνου εργασίας. Η έκθεση Σέρκας που ψήφισαν τα ίδια κόμματα στις 5 Νοέμβρη 2008, στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, απλά επικύρωσε το έγκλημα που ολοκληρώθηκε την περασμένη Τετάρτη στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.
Η ίδια η υπουργός Απασχόλησης έσπευσε με δήλωσή της την περασμένη Τετάρτη, αμέσως μετά την ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, να δείξει ποιο είναι το επόμενο βήμα, μετά την κατοχύρωση των όρων «ενεργός» και «ανενεργός» χρόνος εργασίας. Αφού επανέλαβε τα γνωστά ευχολόγια ότι «ο χρόνος ετοιμότητας των εργαζομένων στο χώρο της εργασίας τους πρέπει να λογίζεται ως χρόνος εργασίας», συμπλήρωσε με νόημα: «Οποιεσδήποτε άλλες συμπληρωματικές ρυθμίσεις που αφορούν στον τρόπο υπολογισμού του χρόνου αυτού, στην αμοιβή του κ.τ.λ., μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με τη διαβούλευση, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων». Από μόνη της αυτή η δήλωση βάζει την επόμενη κιόλας ώρα από την ψηφοφορία θέμα διαφορετικού τρόπου πληρωμής του «ενεργού» και του «ανενεργού» χρόνου εργασίας, κάνοντας φύλλο και φτερό τις θριαμβολογίες των ευρωλάγνων ότι κατοχύρωσαν δήθεν τον ενιαίο χαρακτήρα του χρόνου εργασίας.
α) Ανάμεσα σε δύο περιόδους εργασίας πρέπει να μεσολαβεί μια 11ωρη περίοδος ανάπαυσης το 24ωρο. Αυτό σημαίνει ότι τυπικά κανένας εργαζόμενος δεν επιτρέπεται να δουλεύει πάνω από 13 ώρες το 24ωρο (24-11=13). Αρα, το 13ωρο ορίζεται από την ΕΕ σαν ο μέγιστος χρόνος εργασίας την ημέρα. Είναι φανερό ότι από μόνος του ο παραπάνω όρος καταργεί το οκτάωρο ακόμα και από το λεξιλόγιο της ΕΕ.
β) Ο μέσος χρόνος εργασίας δεν επιτρέπεται να ξεπερνάει τις 48 ώρες τη βδομάδα. Εδώ πρέπει να γίνει μια βασική παρατήρηση: Και μόνο η αναφορά σε μέσο και όχι σε σταθερό εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, παραπέμπει σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δηλαδή, το κεφάλαιο θεωρεί δεδομένο ότι το 48ωρο δε θα προκύπτει από 6 σταθερά 8ωρα τη βδομάδα (6Χ8=48, στην περίπτωση της μέγιστης 6ήμερης εργασίας). Αντίθετα, θα προκύπτει σαν μέσος όρος ακανόνιστων ημερήσιων ωραρίων εργασίας, που θα μπορούν να ξεκινούν από μια ή καμιά ώρα εργασίας την ημέρα και να φτάνουν μέχρι και τις 13 ώρες, όπως προβλέπει ο πρώτος όρος που αναφέρθηκε παραπάνω.
Τι είναι η διευθέτηση και σε τι χρησιμεύει στον εργοδότη; Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ξενοδοχείου που δουλεύει «στο φουλ» την τουριστική σεζόν, ενώ την υπόλοιπη χρονιά έχει μειωμένη κίνηση. Ο εργοδότης, από τη σκοπιά της κερδοφορίας του, επιδιώκει την περίοδο της μεγάλης κίνησης, όχι μόνο να απασχολεί το προσωπικό περισσότερες από τις προβλεπόμενες ώρες (8ωρο), αλλά και να μην πληρώνει τον επιπλέον χρόνο εργασίας σαν υπερωριακή απασχόληση. Από την άλλη, την περίοδο της χαμηλής κίνησης που δεν «καίγεται», μπορεί να απασχολεί με μειωμένα ωράρια (ή και καθόλου) το προσωπικό του ξενοδοχείου, χωρίς καμιά επίπτωση. Η διευθέτηση έρχεται ακριβώς να καλύψει αυτήν την απαίτηση του εργοδότη. Του δίνει δηλαδή το δικαίωμα να απασχολεί την περίοδο της φούριας έναν εργαζόμενο στο μέγιστο επιτρεπόμενο βαθμό, χωρίς να τον πληρώνει για την υπερωριακή απασχόληση και να τον υποαπασχολεί την περίοδο που οι δουλειές πέφτουν.
Χωρίς τη διευθέτηση, ένας εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει μέχρι 48 ώρες τη βδομάδα (εξαήμερη εργασία) με σταθερά 8ωρα την ημέρα (6Χ8=48). Στην περίπτωση της διευθέτησης, το 48ωρο διατηρείται μόνο τυπικά σαν μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας. Για παράδειγμα, αν η διευθέτηση γίνει σε διάστημα ενός μήνα (τέσσερις βδομάδες), ο εργαζόμενος θα μπορεί τη μια βδομάδα να δουλεύει 78 ώρες, την άλλη 40, την άλλη 60 και την άλλη 14 (σύνολο 192 ώρες). Ενώ τυπικά φαίνεται ότι ο μέσος εβδομαδιαίος χρόνος παραμένει στις 48 ώρες (192 ώρες/4 εβδομάδες = 48 ώρες), στην πραγματικότητα ο ημερήσιος χρόνος εργασίας έφτασε ακόμα και τις 13 ώρες, καταργώντας κάθε έννοια του 8ωρου!
Τι κέρδος αποκομίζει ο εργοδότης από τη διευθέτηση; Αρκεί να σκεφτεί κανείς το παρακάτω παράδειγμα: Εάν στη διάρκεια ενός 8ωρου, ένας εργαζόμενους δουλεύει 3 ώρες για τον εαυτό του και τις υπόλοιπες 5 ώρες για τον εργοδότη (υπεραξία), στην περίπτωση του 13ωρου, ο χρόνος που δουλεύει για τον εργοδότη αυξάνεται στις 10 ώρες (3 που αντιστοιχούν στο μισθό του και 10 ώρες υπεραξίας για τον εργοδότη). Γίνεται αντιληπτό ότι το κέρδος του εργοδότη την περίοδο της υπεραπασχόλησης είναι τεράστιο, αφού ο χρόνος που ο εργαζόμενος δουλεύει για τον εργοδότη (υπεραξία) αυξάνεται από τις 5 στις 10 ώρες. Δηλαδή αυξάνεται κατά 100%!
Η περίοδος αναφοράς της διευθέτησης
Η περίοδος αναφοράς της διευθέτησης, το διάστημα δηλαδή μέσα στο οποίο ο εργοδότης θα μπορεί να εναλλάσσει ακανόνιστα ημέρες υπεραπασχόλησης και υποαπασχόλησης, οριζόταν σύμφωνα με την ισχύουσα οδηγία 2003/88/ΕΚ στους 4 μήνες (ή κατά περίπτωση στους έξι μήνες). Με την προωθούμενη οδηγία, με τις ψήφους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η περίοδος αναφοράς ανεβαίνει στον έναν χρόνο. Ο μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει στις 48 ώρες, χωρίς αυτό να αλλάζει σε τίποτα το βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της διευθέτησης.
Δηλαδή, για 12 μήνες, ο εργοδότης θα μπορεί να ζητάει από τον εργαζόμενο να δουλεύει τη μια βδομάδα 13 ώρες τη μέρα, την άλλη 4, την άλλη καμιά ώρα, την άλλη ξανά 13 και πάει λέγοντας, χωρίς να πληρώνει ούτε μία υπερωρία! Δηλαδή, όσο μεγαλώνει το διάστημα της διευθέτησης, τόσο μεγαλώνουν και τα περιθώρια που έχει ο εργοδότης να εξαντλεί τον εργαζόμενο με απανωτά 13ωρα, αφού στο τέλος του χρόνου, ο συμψηφισμός των ημερών υπεραπασχόλησης με τις ημέρες της υποαπασχόλησης, διαιρούμενες με τις αντίστοιχες βδομάδες του έτους, θα καταλήγουν στο μαγικό αριθμό 48, που είναι το τυπικό ανώτερο όριο του μέσου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας!
Αυτή την εξοντωτική για τους εργαζόμενους κατάσταση, που μπορεί να οδηγήσει σε εργασία ακόμα και 78 και πλέον ωρών τη βδομάδα, νομιμοποίησαν με την έκθεση Σέρκας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Αυτή η απαράδεκτη ρύθμιση διατηρείται και στο κείμενο που προέκυψε από την ψηφοφορία της Τετάρτης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για το οποίο τα κόμματα της ευρωλατρείας θριαμβολογούν.
Από το Σάββατο της 6/12/2008, από τη στιγμή δηλαδή που η κτηνώδης κατασταλτική βία του συντηρητικού κράτους εκδηλώθηκε με τη δολοφονία του 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός απροκάλυπτου, επιτελικού σχεδίου, που εξελίχθηκε από τις δυνάμεις καταστολής από κοινού με τους κουκουλοφόρους, εις βάρος του λαού. Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια καταδεικνύουν ότι στόχος είναι η συκοφάντηση και η άσκηση τρομοκρατίας στο μαζικό, λαϊκό κίνημα, επιχείρηση που μάλιστα έφτασε να πάρει την πιο ακραία μορφή, με τη δολοφονική επίθεση εναντίον του μαθητή στο Περιστέρι.
Πρόκειται για προβοκάτσια ολκής.
Οι «γνωστοί - άγνωστοι», με την ασυλία που έχουν εξασφαλίσει από κείνους που τους χρειάζονται, που τους αξιοποιούν και τους κατασκευάζουν για να έχουν το άλλοθι της πιο ωμής καταστολής των λαϊκών αγώνων, σε ένα σικέ παιχνίδι που τροφοδοτήθηκε επαρκώς από τα ΜΜΕ, επιδιώκουν να προσδώσουν στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό και τη νεολαία την ταμπέλα του «βανδάλου», του «εμπρηστή», του «αλήτη», του «βέβηλου», του «ιερόσυλου».
Εδώ και δυο βδομάδες εκείνο που κατακλύζει την ειδησεογραφία είναι τα παιχνίδια μεταξύ «κλεφτών και αστυνόμων». Τα γεγονότα πιστοποιούν ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας προβοκάτσιας μακράς πνοής.
Το επίσημο συντηρητικό κράτος, με τις ζαρντινιέρες, τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου κατά μαθητών, τις επιστρατεύσεις εργαζομένων, τα μέτρα «περιορισμού» των διαδηλώσεων, τις σιδηρογροθιές των «πραιτοριανών», το φακέλωμα διαδηλωτών, την «προληπτική κλήση» πανεπιστημιακών και διευθυντών σχολείων στην Ασφάλεια, τους «εποστρακισμούς» δολοφονικών σφαιρών, ανακηρύσσει σε επίσημο συμπαίχτη του τους «γνωστούς - αγνώστους», σε μια προσπάθεια να τραβήξει σε συντηρητική κατεύθυνση το κοινωνικό εκκρεμές και να καθορίσει πολιτικές εξελίξεις.
Η κυβέρνηση της ΝΔ παίζει το χαρτί των «νοικοκυραίων», των «αγανακτισμένων πολιτών», του «κοινωνικού αυτοματισμού», εναντίον των αγώνων των μαθητών, των καθηγητών, των αγροτών, των ναυτεργατών: Το σχέδιό τους ποντάρει στα συντηρητικά αντανακλαστικά εκείνων των στρωμάτων που τα θέλουν να άγονται και να φέρονται με το «κάτσε Βασίλη φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης...».
Επιδίωξή τους είναι να τραβήξουν μια τεχνητή ιδεολογική γραμμή ανάμεσα στους «ταραξίες» και τους «νομιμόφρονες». Από δω και πέρα αρχίζει το «τσουβάλιασμα» και η επανέκδοση της θεωρίας του «δακτύλου» που «υποκινεί» την «ανομία»: Κουκουλοφόροι, «γνωστοί - άγνωστοι», διαδηλωτές, απεργοί, χούλιγκαν, όλοι και όλα σε ένα τσουβάλι!
Η συκοφάντηση των αγώνων, η επιχείρηση ενοχοποίησης του λαϊκού κινήματος, η «ποινικοποίηση» των αγώνων περνάνε, στην αρχή, μέσα από την απόδοση της κατηγορίας ότι όσοι διαμαρτύρονται και αντιστέκονται, ειδικά όσοι αντιδρούν στο σύστημα, παρέχουν «ψυχική συνδρομή» στους «μπαχαλάκηδες», στους «διαδηλωτάκηδες», στους «ταραξίες», στους «τρομοκράτες». Σε επόμενη φάση, το σχέδιο εξελίσσεται με την ελεεινή ταύτιση του αγωνιζόμενου, προοδευτικού κινήματος, με τα σκοτεινά κουκουλοφόρα αθύρματα της εκάστοτε εξουσίας.
Το συμπέρασμα είναι πρόδηλο: Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν αυτά τα αθύρματα, για να δυσφημίζουν τους λαϊκούς αγώνες και να αξιοποιούνται σαν άλλοθι για την ενίσχυση του κράτους των «πραιτόρων», το κράτος της καταστολής θα έπρεπε να τους κατασκευάσει.
Αυτό το στάδιο, της κατασκευής, έχει πλέον διανυθεί. Τώρα πια βρισκόμαστε στη δεύτερη και παρατεταμένη φάση, κατά την οποία το κράτος, αφού δημιούργησε τους συνεργάτες του, τους «γνωστούς - αγνώστους», τώρα τους «εξοπλίζει» και τους «προστατεύει». Είναι οι άνθρωποί του. Οι εν διατεταγμένη υπηρεσία προβοκάτορές του. Οι συμπαίχτες του σε αυτόν τον σικέ «κλεφτοπόλεμο».
Οι πράξεις τους συνιστούν ομολογία για το τι ακριβώς επιδιώκουν. Έδειξαν για μια ακόμα φορά ότι η επίθεση ενάντια στις δημοκρατικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα του λαού (από το πανεπιστημιακό άσυλο μέχρι τις πορείες και από τις διαδηλώσεις μέχρι τις απεργίες του) γίνεται για να χτυπήσουν το μαζικό, το οργανωμένο, το λαϊκό κίνημα και όχι για να «αντιμετωπίσουν» τους «κουκουλοφόρους», τους «γνωστούς - αγνώστους», τους «χούλιγκαν», αυτούς τους «Ταλιμπάν» που ρυθμίστηκαν και κατευθύνονται από «κέντρα» και «υπηρεσίες» να παίζουν το ρόλο του πεμπτοφαλαγγίτη και του υπονομευτή του εργαζόμενου λαού.
Το πρόβλημα του συντηρητικού κράτους είναι το λαϊκό κίνημα. Οχι οι «κουκουλοφόροι».
Διαβάστε τη συνέχεια...
Από την τεράστια απώλεια της τελευταίας πενταετίας, περισσότερο από τη μισή αντιστοιχεί στη Γροιλανδία, δείχνουν τα στοιχεία από το δορυφόρο GRACE της NASA, ο οποίος μετρά το πάχος των πολικών πάγων. Και το λιώσιμο στη Γροιλανδία διαρκώς επιταχύνεται, επισήμανε ο γεωφυσικός της NASA Σκοτ Λούθκ.
Τα συλλογή και επεξεργασία των στοιχείων για το 2008 δεν έχει ολοκληρωθεί, φαίνεται όμως ότι η απώλεια είναι μεν μεγάλη, δεν ξεπερνά όμως το ρεκόρ του 2007.
Τα νέα είναι κάπως καλύτερα για την Αλάσκα, η οποία έπειτα από μια απότομη πτώση το 2005 σημειώνει φέτος αύξηση των πάγων λόγω των έντονων χειμερινών χιονοπτώσεων.
Πάντως από το 2003, όταν η NASA άρχισε τις μετρήσεις, η Αλάσκα έχει χάσει γύρω στα 400 εκατ. τόνους πάγου, καθώς η Αρκτική θερμαίνεται πολύ ταχύτερα από ό,τι ο υπόλοιπος πλανήτης.
Η τήξη των πάγων που επιπλέουν στο νερό δεν ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας, καθώς ο πάγος έχει μεγαλύτερο όγκο από ίση ποσότητα υγρού νερού. Αντίθετα, το λιώσιμο των πάγων που υπάρχουν στην ξηρά αυξάνουν τον όγκο των ωκεανών.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 η Γροιλανδία δεν συνέβαλε στην άνοδο της στάθμης. Σήμερα όμως αυξάνει το επίπεδο των ωκεανών κατά μισό χιλιοστό το χρόνο, δήλωσε ο ερευνητής της NASA Τζέι Ζουάλι.
Η Γροιλανδία, η Ανταρκτική και η Αλάσκα προκάλεσαν από κοινού άνοδο της στάθμης κατά περίπου 50 χιλιοστά την τελευταία πενταετία. Στο μεταξύ οι ωκεανοί διογκώθηκαν περαιτέρω λόγω διαστολής από την παγκόσμια θέρμανση.
Οι έρευνες για την τήξη των πάγων θα παρουσιαστούν την Πέμπτη σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας.
Στο ίδιο συνέδριο θα παρουσιαστούν ακόμα δύο μελέτες, οι οποίες προειδοποιούν ότι η θέρμανση της Αρκτικής ενδέχεται να απελευθερώσει από το έδαφος και τον πυθμένα της θάλασσας τεράστιες ποσότητες μεθανίου.
Η εξέλιξη είναι δυσοίωνη για τον πλανήτη, καθώς το μεθάνιο είναι ένα από τα ισχυρότερα αερίου του θερμοκηπίου.
Διαβάστε τη συνέχεια...
Το Ευρωκοινοβούλιο καταψήφισε χτες την πρόταση για συνολική απόρριψη της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου της ΕΕ(όλα τα ελληνικά κόμματα) και με τροποποιήσεις εξωραϊσμού διατήρησε την αντεργασιακή οδηγία.
Οι τροποποιήσεις πάνω στο κείμενο της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου που εγκρίθηκαν από το Ευρωκοινοβούλιο, δεν αλλάζουν τον αντεργασιακό χαρακτήρα της οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Αντίθετα, η τροποποίηση της Κοινής Θέσης αποτελεί ελιγμό για την παραπλάνηση των εργαζομένων, απέναντι στη θύελλα της εργατικής και λαϊκής κατακραυγής που έχει ξεσηκώσει η Οδηγία. Ελιγμός που άλλωστε είναι επισφαλής, αφού στη συνέχεια, το τροποποιημένο κείμενο της σχετικής οδηγίας προβλέπεται να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αυτό τον ελιγμό επιχείρησαν να αξιοποιήσουν χτες οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν την ΕΕ, θριαμβολογώντας πως δήθεν το ευρωκοινοβούλιο επέφερε ριζικές αλλαγές στην Κοινή Θέση. Πρόκειται για τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που επιχειρούν να εξωραΐσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της οδηγίας.
Οι τροποποιήσεις του ευρωκοινοβουλίου δε θίγουν, ούτε αλλάζουν τη βαθιά αντεργασιακή ουσία της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου. Συγκεκριμένα:
Με δεδομένη την ισχύουσα Οδηγία, που προβλέπει ότι ο ημερήσιος χρόνος δουλειάς φτάνει μέχρι τις 13 ώρες, με την ετήσια διευθέτηση και τη ρήτρα εξαίρεσης, οι επιχειρήσεις μπορούν να απαιτούν από τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι και 78 ώρες! Γεγονός που από μόνο του καθιστά κοροϊδία προς τους εργαζόμενους τους ισχυρισμούς των ισχυρών δυνάμεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οτι «απέρριψε το 65ωρο». H αλήθεια είναι ότι δε μιλάμε για 65ωρο αλλά για 78ωρο!
Από αυτή τη σκοπιά, μόνο σαν πρόκληση μπορούν να εκληφθούν οι δημαγωγικές κορόνες της ΝΔ και του ΠAΣOK. Πάει πολύ οι συνένοχοι της αντεργασιακης πολιτικής της ΕΕ, της ευελφάλειας, των ελαστικών μορφών απασχόλησης, αυτοί που πρωτοστάτησαν στο χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, να εμφανίζονται - με χτεσινές ανακοινώσεις ευρωβουλευτών τους και της ίδιας της υπουργού Απασχόλησης - σαν υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων.
Διαβάστε τη συνέχεια... |
Διαβάστε τη συνέχεια...
με όλα τα μέσα που διαθέτουν φρόντισαν, από το περασμένο Σάββατο της δολοφονίας του 15χρονου, να αφιερώσουν έναν ποταμό τηλεοπτικού χρόνου από τα κανάλια τους και σελίδες επί σελίδων από τα έντυπα Μέσα τους, για να προβάλουν τις κουκούλες, τους βανδαλισμούς, τους πυρπολημένους σκουπιδοτενεκέδες και τον «πόλεμο» μεταξύ «κλεφτών και αστυνόμων».
Ολες αυτές τις μέρες, που σφραγίστηκαν κυρίως από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας στους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων της χώρας, οι εικόνες από τη λαοθάλασσα «κόπηκαν», η κάθοδος του λαϊκού παράγοντα στους δρόμους απεκρύβη, «χάθηκε» μέσα από την ανακύκλωση του «μπάχαλου».
«Το παράσιτο ετοιμάζεται να θρέψει το φυτό που από τους χυμούς του τρέφεται», έγραφε ο Τολστόι.
Και το κράτος τους αποδείχτηκε έτοιμο: Το κράτος των παρασίτων που σφετερίζονται τον πλούτο που άλλοι δημιουργούν, το κράτος που πυροβολεί 15χρονους, έσπευσε μέσω των εργολάβων της «ενημέρωσης» να ποτίσει το «φυτό» της τρομοκράτησης του «νοικοκύρη» που θέλει την «ησυχία» του. Αντί να δείχνουν τα πρόσωπα των νέων που ξεχύθηκαν στους δρόμους, έδειχναν τις κουκούλες. Αντί να δείχνουν τα μάτια των χιλιάδων νέων που βγάζουν φωτιές ενάντια στην καταστολή και την αυθαιρεσία, έδειχναν τις φωτιές από τις μολότοφ.
Ευτυχώς, η προσπάθεια απέτυχε. Η επιδίωξη να ταυτιστεί ο αγώνας με το βανδαλισμό, το σχέδιο να συκοφαντηθεί η διαδήλωση σαν συνώνυμο του πλιάτσικου, η μεθόδευση να «κουκουλωθούν» τα αίτια του λαϊκού ξεσπάσματος μέσα από την υπερπροβολή του «κουκ(ου)λοθέατρου» μεταξύ ΜΑΤατζήδων και προβοκατόρων, έπεσαν στο κενό.
Τότε ακριβώς τέθηκε σε εφαρμογή - και συνεχίζεται ακόμα - η επόμενη φάση του σχεδίου: Ολοι αυτοί που ευθύνονται για την κοινωνική αγανάκτηση, όλοι αυτοί που προκάλεσαν την κοινωνική οργή, όλοι αυτοί που «έχουν το κρίμα στο λαιμό τους», άρχισαν με ύφος ...ουδέτερο, συγκαταβατικό, «υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων», να μας αναλύουν τα αίτια της έκρηξης!
Και πώς το κάνουν; Χρησιμοποιώντας πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Ολοι φταίμε», «είμαστε όλοι υπεύθυνοι», «εμείς τα προκαλέσαμε», «έχουμε όλοι ευθύνες», κι άλλα τέτοια ...αυτοκριτικά!
Λες, δηλαδή, και «όλοι μαζί» πυροβολήσαμε! Λες και «όλοι μαζί» προσανατολίζουμε την Αστυνομία να δέρνει εργάτες, αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχους! Λες και «όλοι μαζί» τα παίρναμε από τη «Ζήμενς»! Λες και «όλοι μαζί» υπηρετούμε τη σαπίλα των Βατοπεδίων, των Χρηματιστηρίων, των ομολόγων, των «καρτέλ»! Λες και «όλοι μαζί» δίνουμε μόλις 3% του προϋπολογισμού στην Παιδεία! Λες και «όλοι μαζί» στέλνουμε τους νέους στην ανεργία, λες και «όλοι μαζί» κάναμε την πολιτική μέσο πλουτισμού! Λες και «όλοι μαζί» λέμε «ναι» στην ΕΕ των «ευρωτρομονόμων», στην ΕΕ των οδηγιών για την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, στην ΕΕ των αποφάσεων για 65 ώρες δουλειά! Λες και «όλοι μαζί» δημιουργήσαμε 2,5 εκατομμύρια φτωχούς και λες και «όλοι μαζί» δώσαμε 28 δισ. στους τραπεζίτες!
Τα αίτια της οργής και της αγανάκτησης, που ήρθε αυτή η τρομερή σταγόνα από αίμα για να ξεχειλίσει το ποτήρι, είναι όπως ακριβώς περιγράφονται. Μόνο που όλα αυτά δεν «τα κάναμε εμείς». Τα έχουν κάνει «αυτοί»!
«Αυτοί» είναι οι πολιτικά υπεύθυνοι και της καταστολής. Γιατί η καταστολή που εκδηλώθηκε με τόσο βάναυσο τρόπο το βράδυ της δολοφονίας του παιδιού δε θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν ήταν η αποτρόπαιη έκφραση - με τη μορφή του περιστρόφου - του περιεχομένου μιας απάνθρωπης πολιτικής.
Μια πολιτική, ένα κράτος, ένα σύστημα που θέλει τους ανθρώπους τις τρεις μέρες να δουλεύουν και τις άλλες τρεις να είναι άνεργοι, που θέλει τους νέους εφεδρικό στρατό ανεργίας και εξαρτήματα ανακυκλώσιμων ημιαναλφάβητων, που θέλει τον «απασχολήσιμο» να πληρώνει τις φούσκες των «γκόλντεν μπόις», αυτό το σύστημα έχει και την Αστυνομία που του αρμόζει.
Οποιος σκοτώνει τα όνειρα, όποιος σκοτώνει το μέλλον, όποιος σκοτώνει την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, δεν μπορεί παρά να είναι υπόλογος για τους μηχανισμούς που σκοτώνουν. Τέτοιους μηχανισμούς «κατασκευάζει».
Διαβάστε τη συνέχεια... |
Στο πλευρό του δημοσιογράφου του δικτύου «αλ Μπαγκαντίγια», που εκτόξευσε στον απερχόμενο Αμερικανό Πρόεδρο Μπους τα παπούτσια του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον πρωθυπουργό αλ Μάλικι, τάσσεται, με άρθρα και σχόλια, το σύνολο σχεδόν του αραβικού Τύπου. Παράλληλα, σε αρκετές αραβικές χώρες, και κυρίως στο Ιράκ, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν, ζητώντας την απελευθέρωση του Μουντάζερ αλ Ζάιντι, ενώ περισσότεροι από 200 Ιρακινοί δικηγόροι προσφέρθηκαν να τον υπερασπίσουν δωρεάν.
Η άμεση αυτή θετική αντίδραση στην πράξη του Ιρακινού δημοσιογράφου που αποκάλεσε τον αρχιδολοφόνο Μπους «σκυλί» (σ.σ. κάτι πολύ προσβλητικό για τους Αραβες) αντανακλά τη βαθιά δυσαρέσκεια και οργή της αραβικής κοινής γνώμης απέναντι στην αμερικανική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή. Ο Μπους, που στάθηκε ψύχραιμος την ώρα της επίθεσης, επισκέφτηκε αιφνιδίως το Ιράκ, την Κυριακή, στο πλαίσιο «αποχαιρετιστήριας» περιοδείας στην περιοχή.
Κατά την παραμονή του στη Βαγδάτη, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Ταλαμπανί και τον πρωθυπουργό Μάλικι, με τον οποίο μονόγραψαν τη «συμφωνία ασφαλείας» που ορίζει το καθεστώς παράτασης της παραμονής των κατοχικών αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ. Ο Μπους δήλωσε ότι «ο πόλεμος στο Ιράκ δεν έχει τελειώσει, χρειάζεται και άλλη δουλειά, αλλά πλησιάζουμε στο τέλος».
 |
Κατά τα άλλα, χθες, τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και 31 τραυματίστηκαν από επίθεση καμικάζι σε στρατιωτικό φυλάκιο κοντά στο Αμπού Γκράιμπ, ενώ για άλλη μια φορά στόχος αγνώστων ενόπλων έγινε η θρησκευτική μειονότητα των Γιαζίντι, κοντά στη Μοσούλη, όπου εκτελέστηκε 7μελής οικογένεια.
Μα καλά ο πρωθυπουργός της χώρας λέει ότι ευθύνεται και παραπλανήθηκε. Είναι απίστευτο ότι όλος ο κόσμος της Ν.Δ τον συγχαίρει και η Ελλάδα δεν μπορεί να πιστέψει ότι μας κυβερνούν...παραπλανηθέντες ανόητοι.Σε ...«τακτική υποχώρηση» από τις διεκδικήσεις χιλιάδων στρεμμάτων δημόσιας γης προχώρησε η Μονή Λυκούρεση της Μητρόπολης Θηβών. Πριν από λίγο διάστημα ήταν προγραμματισμένη, η σχετική δίκη στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς. Η δίκη αφορούσε αγωγή της Μονής Λυκούρεση της Μητρόπολης Θηβών και Λεβαδείας με την οποία διεκδικούσε 17.000 στρέμματα δημόσιας γης για να τα μετατρέψει σε...«φιλέτα». Τελικά, η Μονή απέσυρε την αγωγή της.
Η διεκδικούμενη, από τη Μονή, έκταση περιλάμβανε τμήματα των περιοχών Λιβαδειάς, Ανάληψης, Πέρα Χωριού, Θούριου, Τσουκαλάδων, Χαιρώνειας και Αγίου Βλάση. Μια περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα σε Ελικώνα και Παρνασσό και περιλαμβάνει βοσκοτόπια και δάσος σπάνιας φυσικής ομορφιάς. Εκτός αυτών, ένα μέρος της έκτασης των 17.000 στρεμμάτων, είχε διανεμηθεί για την αποκατάσταση καλλιεργητών, όταν το 1965 η συνολική έκταση είχε απαλλοτριωθεί από το ελληνικό δημόσιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μια άλλη δίκη βρίσκεται σε αναμονή (θα γίνει στις 3 Μάη του 2010 στο Εφετείο Λαμίας) και αφορά 30.000 στρέμματα στην περιοχή της Δαύλειας, στη θέση «Ακρινό Νερό». Πρόκειται για δασική περιοχή στον Παρνασσό και διεκδικείται από τη Μονή Ιερουσαλήμ.
Επίσης, σύμφωνα με τον Γιάννη Τραγάνη, πρώην δημοτικό σύμβουλο Δαύλειας, διεκδικούνται εκτάσεις 70.000 στρεμμάτων, στην παραλία Ζάλτσας (Κορινθιακός Κόλπος) από τη Μονή Αγίου Σεραφείμ. Στον Παρνασσό - περιοχή Νεοχωρίου - Καμάρα του δήμου Δαύλειας - διεκδικούνται 5.000 στρέμματα, επίσης από τη Μονή Ιερουσαλήμ.
Τέλος, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η «Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον», «εκτός από τα ένδικα μέσα που ασκούν οι Μονές, προχωρούν και σε άλλου τύπου εξωθεσμικές πρακτικές διεκδικήσεων. Μια απ' αυτές είναι οι παράνομες και ανυπόστατες «μισθώσεις» εκτάσεων - που δεν τους ανήκουν - σε κάποιους ιδιώτες. Οι ιδιώτες αυτοί με ιδιαίτερη ορμή και επιθετικότητα αυθαιρετούν και προβαίνουν σε διακατοχικές πράξεις, όπως περίφραξη δημόσιων εκτάσεων, οικειοποίηση κοινόχρηστων αγαθών (νερό) παρεμπόδιση βόσκησης κοπαδιών κ.ά.».
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Σχετικά άρθρα: Στους δρόμους της Αμερικής με εκατομμύρια αστέγους, μέρος 'Β, μέρος 'Γ
Σχετικά άρθρα:Παιδεία: Εμπόριο ελπίδας και ζύμωση της αμάθειας μέρος Α', μέρος 'Β 
Σχετικά Άρθρα:Η Υποταγμένη Επιστημονική Έρευνα 'Α, 'Β, 'Γ
Σχετικά άρθρα:Νομιμοποίηση του Χαφιεδισμού 'Α, 'Β, 'Γ
Σχετικά άρθρα:Πραξικόπημα στην Ονδούρα 'Α, 'Β, 'Γ, 'Δ
Σχετικά άρθρα:Διακοπές και ξεκούραση στο βωμό των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων_'Α, 'Β, 'Γ
