ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Το μεγάλο σκάνδαλο και η παρανομία είναι η ύπαρξη αυτών των μαγαζιών, που ως ιδιώτες παρέχουν «ανώτατη εκπαίδευση» οι ίδιοι ή μέσω τρίτων (ξένα πανεπιστήμια), εισπράττοντας δίδακτρα. Η μέγιστη παρανομία είναι η ύπαρξη αυτών των μαγαζιών. Και μάλιστα είναι παράνομη με βάση ακόμα κι αυτό το "τρύπιο" Σύνταγμα η ύπαρξή τους, ανεξάρτητα αν συνεργάζονται ή όχι με ξένα πανεπιστήμια, ακριβώς επειδή το Σύνταγμα επιβάλλει στο κράτος την παροχή δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, όμως τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτές της ΝΔ έχουν αφήσει σχεδόν αποκλειστικά στους ιδιώτες την παροχή εκπαίδευσης μετά το Λύκειο για όσους δεν εισέρχονται στην ανώτατη εκπαίδευση.

Και μέγιστη παρανομία είναι, ακόμα, οι υπογραφές που έβαλαν φαρδιά - πλατιά τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις ευρωπαϊκές οδηγίες που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τόσο το Σύνταγμα, όσο και τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας για υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, ισότιμα για όλα τα παιδιά της κοινωνίας. Η μέγιστη παρανομία για τα λαϊκά συμφέροντα είναι οι ...«αλλεπάλληλες οχλήσεις» (όπως λέει και το Ευρωδικαστήριο) του Α. Αλαβάνου προς την ΕΕ που ζητούσαν την αναγνώριση αυτών των μαγαζιών στη χώρα μας. Και είναι και υποκρισία μετά από αυτές τις «οχλήσεις» να εμφανίζεται και ως «ηγέτης» των υπερασπιστών του άρθρου 16.

Η μέγιστη παρανομία είναι ο νόμος που ψήφισε το καλοκαίρι η κυβέρνηση και παρέχει πια απλόχερα σ' όλα αυτά τα μαγαζιά τη δυνατότητα να ακριβοπουλούν

Η μέγιστη υποκρισία, επίσης, είναι για την ελληνική δικαιοσύνη ότι αναγνωρίζει τα συμφέροντα αυτών των επιχειρήσεων, γνωρίζοντας ότι είναι παράνομη η ίδια η ύπαρξή τους. Ντροπή και πρόκληση είναι η αποζημίωση στην επιχείρηση, για τη δήθεν παρανομία του ΔΙΚΑΤΣΑ και του ΔΟΑΤΑΠ να μην αναγνωρίσει τα πτυχία που δεν ήξερε πώς προέκυψαν... Υποκρισία είναι ότι μέχρι τώρα το μόνο παράνομο που έβλεπε η δικαιοσύνη γι' αυτά τα μαγαζιά ήταν η παραπλανητική διαφήμιση που έκαναν και τους επέβαλε κάποια ψευτοπρόστιμα, κλείνοντας τα μάτια στο παράνομο της ύπαρξής τους. Πρόκληση είναι να αποζημιώνει την επιχείρηση και την ίδια στιγμή να μην αποζημιώνει τα χιλιάδες παιδιά, που αναγκάζονται, μη έχοντας πού αλλού να εκπαιδευτούν, να καταφεύγουν σ' αυτούς τους εμπόρους της γνώσης και να πληρώνουν χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ.

Υποκρισία και αποπροσανατολισμός είναι, τέλος, και η στάση όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων, των πανεπιστημιακών, αλλά και των συνδικαλιστικών δυνάμεων των φοιτητών που τάχα είναι ενάντια στην αναγνώριση των κολεγίων, αλλά την ίδια στιγμή κλείνουν τα μάτια στην επιχειρηματική λειτουργία των ίδιων των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.