ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - Γ' -

Ο «χορός των λεόντων»

Στο «χορό των λεόντων» για το μοίρασμα της λείας από τους πρώτους μνηστήρες που έκαναν την εμφάνισή τους ήταν η Ρωσία, επιδιώκοντας φυσικά την ικανοποίηση των συμφερόντων της που περνούν μέσα από το Αφγανιστάν και διεκδικώντας ένα ρόλο πιο παρασκηνιακό και επιτελικό, αλλά καθόλα ουσιαστικό και ρυθμιστικό. Οι διεκδικήσεις της Μόσχας στο Αφγανιστάν εντάσσονται στους, διεθνές επίπεδου, ανταγωνισμούς που εξελίσσονται σε όλα τα πεδία - στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό - και βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση τόσο με τις βλέψεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την εγκατάσταση πυραύλων στην Ευρώπη, με τον πρόσφατο πόλεμο στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και την πολιτική και στρατιωτική επιρροή των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων στην Κεντρική Ασία, δεδομένων και των εστιών πολέμου που εμφανίστηκαν μετά τη διαμόρφωση των νέων αγορών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και παραμένουν θερμές ή αναζωπυρώνονται καθώς εντείνονται οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πηγών και των αγωγών τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου.

Η Ρωσία φέρεται να εξακολουθεί να «συζητά» τους όρους της προσφοράς εναλλακτικών οδών πέραν του Πακιστάν, που πλέον χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα επικίνδυνο, για τον ανεφοδιασμό των κατοχικών δυνάμεων του Αφγανιστάν, δηλώνοντας πρόθυμη σύμμαχος στη «μάχη κατά της τρομοκρατίας» και της αφγανικής κυβέρνησης του Χαμίντ Καρζάι. Η εμπλοκή της Ρωσίας πέρα από τις συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον των φορτίων ανεφοδιασμού των κατοχικών δυνάμεων κατά τη διέλευση τους από το Πακιστάν, τονίστηκε ιδιαίτερα και από την εντολή να κλείσει η αεροπορική βάση των ΗΠΑ του Μανάς στο Κιργιστάν, προσφέροντας ως σιωπηλό αντάλλαγμα κάποια δισεκατομμύρια δολάρια, υπό μορφή «βοήθειας». Με την τακτική του μαστίγιου και του καρότου η Μόσχα έχει ήδη κάνει σαφή τη δύναμή της, αλλά και τον έλεγχο των χωρών επιρροής της, που οι κατοχικές δυνάμεις βλέπουν ως εναλλακτικές λύσεις, καθώς η αναδιάρθρωση των διεθνών συμμαχιών και των αντίπαλων πόλων με την αναβαθμισμένη παρουσία και ισχυροποίηση στο διεθνές προσκήνιο της Ρωσίας, της Κίνας και της Ινδίας και των περιφερειακών ενώσεων (βλ. Συνεργασία της Ομάδας της Σανγκάης ή ASEAN), τείνει να διαμορφώσει νέα δεδομένα στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για το μοίρασμα των αγορών.

Στο μεταξύ μετά την προσέγγιση Ιράν - ΗΠΑ, που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη Σύνοδο της Χάγης, τη δέσμευση του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών για συμμετοχή στην ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, αλλά και τις διφορούμενες δηλώσεις του Μπ. Ομπάμα στην Πράγα, περί προσήλωσης στην ανάπτυξη εποικοδομητικών δεσμών με την Τεχεράνη, παρά το ότι διατηρούνται οι παράλληλες απειλές σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα, πιθανές λύσεις θεωρούνται και οι εναλλακτικοί οδικοί άξονες της γραμμής Τουρκίας, Κουρδιστάν, Ιράν ή απευθείας Ιράν - Καμπούλ.