
Θυμίζουμε ότι ο "κ."Τσουκάτος ήταν ο στενότερος συνεργάτης του κ. Σημίτη κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του. Επισης να θυμίσουμε ότι είναι ο "κ." εκείνος που "τσέπωσε" τα εκατομμύρια απο την Siemens....... Διαβάστε τη συνέχεια...
«Ποτέ δεν αφήνεις μια σοβαρή κρίση να πάει χαμένη. Αυτό που εννοώ είναι ότι αποτελεί μια ευκαιρία για να κάνεις πράγματα που δεν μπορούσες να κάνεις πριν».
Τι να εννοούσε;...
Κυβερνήσεις, παγκόσμιοι οργανισμοί, οικονομικοί παράγοντες και ΜΜΕ είναι πλέον πασιφανές ότι έχουν «επενδύσει» σε μια ακατάσχετη κρισιακή «τρομο-λαγνεία». Η καθημερινή «κρισιολογία» έχει πάρει κατακλυσμιαίες διαστάσεις. Ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης είναι ανελέητος.
Η κρίση είναι υπαρκτή. Αλλο τόσο πρόδηλη, όμως, είναι και η επικοινωνιακή τακτική αυτών που την προκάλεσαν: Επιλέγοντας το δόγμα της «δημιουργικής καταστροφής», αντί πια να χαρίζουν «καθρεφτάκια», για να καθησυχάσουν και να εξαπατήσουν τα θύματά τους, αφού αδυνατούν να «χρυσώσουν» το χάπι, επιλέγουν να σπείρουν τον τρόμο. Να εγκαθιδρύσουν καθεστώς απελπισίας. Να καλλιεργήσουν κλίμα απέραντης ανασφάλειας στην κοινωνία.
Βέβαια, την ίδια ώρα που στους εργαζόμενους μοιράζουν απειλές για τον επερχόμενο κοινωνικό «Αρμαγεδδώνα», στις τράπεζες, στους βιομήχανους και στις πολυεθνικές μοιράζουν τρισεκατομμύρια...
Το σχέδιο είναι απλό: Η πολιτική τους (σ.σ.: πλήρης μετακύλιση της κρίσης στην πλάτη δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη) καθώς εμπεριέχει τον κίνδυνο της εξέγερσης εναντίον της, οφείλει να πάρει μέτρα, για να ναρκοθετήσει τις ενδεχόμενες αντιδράσεις. Πολύ περισσότερο που μιλάμε για έναν πλανήτη όπου - σε συνθήκες πρωτοφανούς για την ανθρωπότητα συσσώρευσης και παραγωγής πλούτου - οι δείκτες καταρρέουν, επειδή ακριβώς το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ βρίσκεται στα χέρια τριών όλων κι όλων εκ των εκπροσώπων του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Η ανακύκλωση και η αναπαραγωγή της ειδησεογραφίας σχετικά με την ένταση, τη διάρκεια, τις συνέπειες της κρίσης, αν είχε σκοπό να ενημερώσει, τότε θα στρεφόταν στα αίτια και στους παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση. Η «ενημέρωση», όμως, εξαντλήθηκε στα ανώδυνα για το σύστημα περί των «γκόλντεν μπόις».
Από 'δώ και πέρα αυτό που ζούμε είναι ένα καθημερινό «πολεμικό» ανακοινωθέν προς τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φτωχούς, τα λαϊκά στρώματα να ξεχάσουν ό,τι είχε απομείνει από τα δικαιώματά τους. Να παραιτηθούν κι από τις τελευταίες κατακτήσεις τους. Να παραδώσουν μαζί με το κορμί τους ακόμα και την ψυχή τους στα αφεντικά. Να αποδεχτούν να ζουν με τα μισά από τα ψίχουλα, γιατί αλλιώς θα τα χάσουν όλα!
Ο κόσμος που ετοιμάζουν είναι πιο ζοφερός, πιο εκμεταλλευτικός, ακόμα περισσότερο απάνθρωπος από τούτον που δημιούργησαν.
Επιδιώκουν η οικονομική κρίση του συστήματός τους, να μετατραπεί σε κρίση πανικού για το λαό, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει καθώς θα τον οδηγούν στο Μεσαίωνα.
Αυτή είναι η «ευκαιρία», για την οποία μιλάει ο κύριος Ραμ και την οποία αξιοποιούν με τα φιλομονοπωλιακά τους μέτρα το αμερικανικό Κογκρέσο, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ. Για να πετύχουν να μετασχηματίσουν την «ευκαιρία» τους σε απόλυτη βαρβαρότητα, χρειάζονται την επιβολή ενός καθεστώτος γενικευμένου φόβου, ώστε να παραλύσει κάθε σκέψη ή κίνηση αντίστασης απέναντι στην πολιτική τους.
Αντεπίθεση...αυτό το μήνυμα πρέπει ολόκληρος ο πλανήτης να παρατάξει. Κανένας εργαζόμενος να μη σκύψει το κεφάλι σε όλους εκείνους που προσπαθούν να φορτώσουν στη πλάτη μας τα βάρη της κρίσης, σε όλους αυτούς που μας θέλουν άπραγους και προσκυνητές της κρισιολογίας τους.
Οτι εγγυάται τις συντάξεις επανέλαβε χτες με ολύμπια αταραξία η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη - Πετραλιά, αλλά στην πραγματικότητα η κυβέρνηση σκέφτεται και νέα μέτρα σε βάρος των ασφαλισμένων, προκειμένου να κουκουλωθεί έστω προσωρινά το πρόβλημα ρευστότητας. Η ίδια η δήλωση της υπουργού δημιουργεί ακόμα περισσότερες ανησυχίες απ' ό,τι οι πληροφορίες και εκτιμήσεις που δίνουν στη δημοσιότητα συνδικαλιστικές οργανώσεις για τα οικονομικά προβλήματα ορισμένων Ταμείων.
Ετσι και χτες η υπουργός δεν είπε κουβέντα για την πραγματική οικονομική κατάσταση στα Ταμεία. Απέκρυψε για πολλοστή φορά το ύψος των ελλειμμάτων, της εισφοροδιαφυγής, αλλά και της περιουσίας των Ταμείων. Δεν είπε τίποτα για το πού βρίσκονται τα αποθεματικά τα οποία έχουν μπει στον τζόγο, με δεδομένο ότι το χρηματιστήριο και οι τιμές των μετοχών που είχαν τοποθετηθεί βρίσκονται σε κατρακύλα. Για τον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ, ΤΑΕ, ΤΣΑ) δικαιολόγησε τα οικονομικά του αδιέξοδα, με τον ισχυρισμό πως το «ποσοστό αναπλήρωσης συντάξεων αναλογικά είναι πολύ μεγαλύτερο των όσων εισπράττει». Ισχυρισμός που δείχνει πως η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε νέα αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ, παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις των εισφορών που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Αυξήσεις των εισφορών και χαράτσια σε βάρος των εργαζομένων εισηγείται ήδη η κυβέρνηση και στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) το οποίο δεν καταβάλλει για πάνω από 13 μήνες το εφάπαξ σε 15.300 ασφαλισμένους που συνταξιοδοτήθηκαν. Στη χτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του ΤΠΔΥ η διοίκηση - προφανώς με την έγκριση της κυβέρνησης - εισηγήθηκε την αύξηση της εισφοράς των ασφαλισμένων κατά 2%, την παρακράτηση ενός ολόκληρου μισθού για όλους τους νεοπροσλαμβανόμενους που θα μπαίνουν στο Ταμείο, αλλά και τη σύναψη δανείου με εγγύηση του Δημοσίου.
Διαβάστε τη συνέχεια...Είμαστε ευαισθητοποιημένοι και οργανωμένοι καταναλωτές; Δεν είμαστε. Οπότε καλά να πάθουμε και ορθώς πληρώνουμε όσα πληρώνουμε...
Δεν παραδειγματιζόμαστε από τις κοινωνίες του δυτικού κόσμου όπου το καταναλωτικό κίνημα σκίζει και έχει βάλει τα μονοπώλια και τις εμπορικές αλυσίδες σε τάξη!
Κάπως έτσι μας τα λέει το υπουργείο Ανάπτυξης και η κυβέρνηση γενικότερα. Και αξιώνει να της αναγνωρίσουμε πως κάνει ό,τι μπορεί...
Μόνο μια μικρή λεπτομέρεια έχουν ξεχάσει. Ότι... εκτός από «καταναλωτές» είμαστε άνθρωποι και μάλιστα εργαζόμενοι άνθρωποι. Κι αυτό το είδος έχει «δικαιώματα», αν τους λέει κάτι η λέξη.
Κι ένα από τα δικαιώματα αυτά είναι να ζούμε αξιοπρεπώς. Ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι από την εργασία μας ζουν κάποιοι λίγοι πλουσιοπάροχα και αποκομίζουν τεράστια κέρδη.
Μήπως - λέμε μήπως - αυτό το δικαίωμά μας το υπονομεύουν, μας το στερούν και συρρικνώνουν οι «ελεύθερες αγορές» τους;
Αυτές στις οποίες εμείς είμαστε «ελεύθεροι» να πληρώνουμε και τα μεγάλα μονοπώλια «ελεύθερα» να κερδίζουν;
Διαβάστε τη συνέχεια...