"ΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ" ΟΙ ΚΟΙΛΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕ...

Στη 4ετία 2004 - 2007 απέσπασαν πάνω από 30 δισ. ευρώ 100 εισηγμένες επιχειρήσεις!

Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίστηκε και το 2008 η συσσώρευση κερδών από τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους και αυτό, παρά τη συνεχιζόμενη κρίση και τις αναταράξεις. Σαφέστατα δείγματα γραφής δίνουν οι ισολογισμοί των εισηγμένων στο χρηματιστήριο ΑΕ.

Οι 100 επιχειρήσεις (σε σύνολο περίπου 300) - πηγή: Πήγασος ΑΧΕΠΕΥ - που ήδη έχουν δημοσιεύσει τους ισολογισμούς τους, έχουν αποσπάσει καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) που φτάνουν συνολικά σε 5,2 δισ. ευρώ. Βέβαια, υπάρχουν και επιχειρηματικοί όμιλοι που πέρσι κατέγραψαν ζημιές και με αυτήν την έννοια τα 5,2 δισ. είναι το ύψος των κερδών συνυπολογιζομένων και της ζημιάς που είχαν κάποιες επιχειρήσεις. Για λόγους συγκρισιμότητας των μεγεθών, ας σταθούμε στο γεγονός ότι οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στον κρατικό προϋπολογισμό της ίδιας χρονιάς (2008) ήταν 2,7 δισ. ευρώ, δηλαδή τα μισά από τα κέρδη που συγκέντρωσαν αυτές οι 100 εισηγμένες ΑΕ. Παρά την εμφανιζόμενη υποχώρηση (34%) των επίσημων καθαρών κερδών, σε σχέση με το 2007, η μάζα των κερδών τους διατηρείται σε ιδιαίτερα προκλητικά επίπεδα.

Τα κέρδη του 2008 έρχονται σε συνέχεια αυτών που είχαν αποσπάσει τα προηγούμενα χρόνια. Η μάζα των καθαρών κερδών για το σύνολο των εισηγμένων στο χρηματιστήριο καταγράφει την παρακάτω εξέλιξη:

• 2004 : 4,5 δισ. ευρώ
• 2005 : 6,5 δισ. ευρώ
• 2006 : 8,1 δισ. ευρώ
• 2007 : 11,3 δισ. ευρώ !

Συμπερασματικά δηλαδή στην 4ετία 2004 - 2007 μάζεψαν πάνω από 30 δισ. ευρώ! Ιδιαίτερα προκλητικό είναι το γεγονός ότι η όποια πτωτική τάση που εμφανίστηκε το 2008 στάθηκε αρκετή για να κινητοποιήσει όλους τους μηχανισμούς τους (κυβερνήσεις, ΕΕ, κλπ) που έσπευσαν να στηρίξουν την «επιχειρηματικότητα» με όλα τα διαθέσιμα μέσα...

Από το πρώτο δείγμα των 100 επιχειρήσεων στο 12μηνο του 2008, ο τραπεζικός κλάδος απέσπασε 3,6 δισ. ευρώ.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Εκθέσεις για την Iσραηλινή βαρβαρότητα

Νέα έκθεση που καταγγέλλει τον ισραηλινό στρατό για την 22ήμερη επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας δημοσιοποιήθηκε την Παρασκευή. Η αμερικανική «Human Rights Watch» υποστηρίζει ότι η χρήση βομβών λευκού φωσφόρου σε πυκνοκατοικημένες περιοχές από τον ισραηλινό στρατό μπορεί, κάλλιστα, να θεωρηθεί έγκλημα πολέμου, αφού προκάλεσε θάνατο αμάχων, και ζητείται η διενέργεια διεθνούς έρευνας.

Ο ισραηλινός στρατός, πάλι, αντέτεινε ότι χρησιμοποίησε το λευκό φώσφορο όπως ακριβώς προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο. Επίσης, έδωσε στη δημοσιότητα το δικό του απολογισμό της 22ήμερης επιχείρησης, που έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία του Παλαιστινιακού Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τη βάση για όλες τις διεθνείς εκθέσεις μέχρι στιγμής. Κατά το Ισραήλ, οι νεκροί Παλαιστίνιοι είναι 1.166 (και όχι 1.417), οι 709 είναι ένοπλοι (μαχητές και αστυνομικοί), οι 295 πολίτες (89 παιδιά και 49 γυναίκες), ενώ για άλλους 162 νεκρούς «ερευνάται».

«Εταίρος» ειρήνης

Πρόθυμος για διάλογο με τους Παλαιστίνιους δήλωσε ο Νετανιάχου, ο οποίος μετά τη συμφωνία και με το Εργατικό Κόμμα, κατευθύνεται στην πρωθυπουργία. Ο Νετανιάχου υποστήριξε ότι θα είναι «εταίρος» για την ειρήνη που είναι «πάγιος στόχος». Απέφυγε, όμως, να ξεκαθαρίσει αν θα συναινέσει στην ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Η κίνησή του ερμηνεύτηκε ως απόπειρα «κατευνασμού» των Ουάσιγκτον και ΕΕ, που επιδιώκουν τυπική αποκλιμάκωση. Δεν κατεύνασε, όμως, τα στελέχη των Εργατικών (συμπεριλαμβανομένων των μισών από τους 13 βουλευτές) που έχουν εξοργιστεί με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Γ΄

Ολοι τους συνένοχοι

Σχολιάζοντας την απόφαση, ορισμένοι δεν απέφυγαν τον πειρασμό να πέσουν στην τυπολατρία. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό τους, υποστηρίζουν πως η απόφαση του Δικαστηρίου δεν υποχρεώνει την ελληνική κυβέρνηση να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, αλλά ότι θα μπορούσε να μειώσει αυτά των ανδρών και έτσι να επιτευχτεί η απαίτηση του Ευρωδικαστηρίου.

Μόνο που η συγκεκριμένη απόφαση δεν πάρθηκε σε πολιτικό κενό. Μπορεί τύποις το Δικαστήριο να μην ορίζει τι θα κάνει η κυβέρνηση, όμως την ίδια στιγμή η Κομισιόν δεν περνάει μήνας που να μην απαιτεί να προωθηθούν νέες «μεταρρυθμίσεις» στα ασφαλιστικά συστήματα. Μήπως δεν είναι η ΕΕ που σε κάθε νέα Εκθεση απαιτεί την «αύξηση του εργάσιμου βίου» και την παραμονή στην εργασία όσο γίνεται περισσότερα χρόνια ανδρών και γυναικών; Μήπως, τέλος, δεν είναι η ΕΕ που έχει θέσει το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα κάτω από τη «δαμόκλεια σπάθη» της δημοσιονομικής εξυγίανσης;

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, δεν έχουν απέναντί τους μόνο μια οδηγία και μια απόφαση του Ευρωδικαστηρίου. Εχουν απέναντί τους συνολικά το νομικό και πολιτικό της οπλοστάσιο της ΕΕ. Εχουν απέναντί τους τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και την αντιασφαλιστική τους πολιτική. Και πρέπει να τους αντιπαλέψουν επιθετικά, σε όλα τα μέτωπα.

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Β΄

Η «ισότητα»... των Βρυξελλών

Αυτό όμως που εξοργίζει στην περίπτωση αυτή δεν είναι μόνο οι δυσβάστακτες ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και ότι όλο αυτό το έγκλημα σύμφωνα με το σκεπτικό της ΕΕ συντελείται στο όνομα της «ισότητας» των δύο φύλων. Τα όργανα της ΕΕ, βάσει των σχετικών οδηγιών και της νομολογίας που έχουν δημιουργήσει, αρνούνται ευθέως στη γυναίκα εργαζόμενη οποιοδήποτε δικαίωμα θα της έκανε λιγότερο επώδυνο το ρόλο της μέσα στην οικογένεια, τα διπλά και τριπλά βάρη που της φορτώνονται στην ανατροφή των παιδιών, στη φροντίδα των ηλικιωμένων κλπ. Και μάλιστα όταν είναι δεδομένη η παντελής απουσία των αναγκαίων κοινωνικών υποδομών.

Γιατί μέσα στην κοινονικοπολιτικη μας πραγματικότητα, μέσα σε αυτό το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της ντε φάκτο ανισοτιμίας, το δικαίωμα για συνταξιοδότηση κατά πέντε χρόνια νωρίτερα από τον άνδρα, δεν είναι στοιχείο ανισοτιμίας, αλλά ένα μέτρο που μπορεί να κάνει πιο υποφερτό το επαχθές βάρος που της έχει φορτωθεί. Και όμως, η ΕΕ αλλιώς και βούλεται και βουλεύεται...

Ετσι στη σκέψη 67 της απόφασης επισημαίνει πως: «Τα εθνικά μέτρα που καλύπτονται από τη διάταξη αυτή πρέπει να βελτιώνουν την ικανότητα των γυναικών να ανταγωνίζονται τους άνδρες στην αγορά εργασίας και να ακολουθούν σταδιοδρομία υπό συνθήκες ισότητας με αυτούς»! Ιδού λοιπόν ποια είναι η αντίληψη «περί ισότητας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ας τη χαίρονται τέτοια αντίληψη όλοι οι ευρωλάτρες, που την ίδια στιγμή μάλιστα πολλοί απ' αυτούς εμφανίζονται και με την ταμπέλα του φεμινιστή.

Δικομματική υποκρισία

Αυτοί όμως που ξεπέρασαν κάθε όριο υποκρισίας είναι τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε μπροστά στον ελληνικό λαό να καμώνεται ότι «η απόφαση είναι δυσάρεστη, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά». Το δε ΠΑΣΟΚ, αφού ξιφούλκησε κατά της ΝΔ κατηγορώντας τη για λάθος χειρισμούς, το 'παιξε «φίλος των γυναικών» και πως δήθεν διαφωνεί με την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Και οι δύο υποκρίνονται ασύστολα. Λένε ψέματα, φόρα παρτίδα. Εμείς μόνο θα υπενθυμίσουμε ότι:

• Με νόμο του 1992 η ΝΔ αύξησε τα όρια ηλικίας στις γυναίκες που θα έμπαιναν στην παραγωγή από την 1/1/1993 σε όλα τα Ταμεία, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ψήφισε δηλαδή την «εξίσωση των ορίων ηλικίας» στο 65ο έτος.
• Το ΠΑΣΟΚ, όντας στην αντιπολίτευση, δήλωνε ότι θα καταργήσει το νόμο. Και όμως μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια κυβερνητικής εξουσίας, όταν το 2004 εγκατέλειπε την κυβέρνηση, ο νόμος αυτός ήταν και συνεχίζει να είναι σε απόλυτη ισχύ.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά μόλις προχτές η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Ε. Χριστοφιλοπούλου στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ ερωτηθείσα σχετικά δήλωνε: «Ηδη η ελληνική νομοθεσία για τους ασφαλισμένους μετά το '93 τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα εξισώνει - και σωστά - τα δικαιώματα ανδρών και γυναικών»!

Γιατί λοιπόν σκούζουν για τα δικαιώματα των γυναικών, όταν και οι δύο έκαναν σε βάρος τους αυτό που κάνει σήμερα και για τις εργαζόμενες στο Δημόσιο, για τις πριν το 1992, η Ευρωπαϊκή Ενωση; Γιατί υποκρίνονται ότι συμπάσχουν, όταν και τα δύο κόμματα και σήμερα θεωρούν σωστή την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες, δηλαδή την αύξηση κατά πέντε χρόνια στον εργάσιμο βίο των γυναικών; Μήπως δεν είναι η ΝΔ που με το νόμο Πετραλιά, μόλις πέρυσι, αύξησε κατά πέντε χρόνια τα όρια ηλικίας για τις μητέρες εργαζόμενες με ανήλικο από το 50ό στο 55ο; Μήπως με τον ίδιο νόμο δεν αυξήθηκε το πρόστιμο για κάθε έτος «πρόωρης» συνταξιοδότησης, που ουσιαστικά υποχρεώνει σε αναγκαστική παραμονή στην εργασία άνδρες και γυναίκες;

Και ακόμα: Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου χαρακτηρίζει την ασφάλιση των δημοσίων «επαγγελματική» και αρνείται τον δημόσιο και κοινωνικό της χαρακτήρα. Από εδώ και η απαίτηση για «εξίσωση των ορίων». Και όμως το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2039 προώθησε τη δημιουργία στη χώρα μας της επαγγελματικής ασφάλισης, ενώ στελέχη του δεν κρύβουν ότι απώτερος στόχος είναι η αντικατάσταση της επικουρικής ασφάλισης με την επαγγελματική. Σε τι, λοιπόν, διαφωνεί το ΠΑΣΟΚ με τη συγκεκριμένη απόφαση; Σε τίποτα.

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για το ασφαλιστικό σύστημα των δημοσίων υπαλλήλων δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Το αντίθετο. Ηταν αναμενόμενη και ήρθε ως «φυσική συνέπεια» όλου του αντιασφαλιστικού ντελίριου της τελευταίας 20ετίας στη χώρα μας από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ακολουθούμενης πολιτικής των «μεταρρυθμίσεων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Το χτύπημα που επιφέρει είναι καταλυτικό και καθολικό και είναι διπλό. Δεν αφορά μόνο τα χρόνια συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο, αλλά αφορά στον ίδιο το χαρακτήρα της ασφάλισης για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, γυναίκες και άντρες, σε όλες τις ειδικότητες σε όλες τις ηλικίες.

«Επαγγελματική» η ασφάλιση του Δημοσίου

Με την απόφαση ορίζεται ότι η δημόσια κοινωνική ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων μετατρέπεται σε επαγγελματική ασφάλιση και ως εκ τούτου παύει να έχει την οποιαδήποτε εγγύηση του κράτους, εξοβελίζεται από το σώμα του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Παράλληλα, ως τέτοια, περνάει στη δικαιοδοσία των οργάνων της ΕΕ και όχι στη δικαιοδοσία των αρχών του εθνικού κράτους.

Για να γίνει αντιληπτή η διαφορά αυτή, αρκεί να αναφερθούμε στο παράδειγμα του Ταμείου Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων που σήμερα αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα ρευστότητας. Στην περίπτωση που το Ταμείο αυτό χαρακτηριζόταν ως «επαγγελματική ασφάλιση», το κράτος δε θα έφερνε καμιά ευθύνη για την τύχη του, δε θα είχε καμιά υποχρέωση απέναντι στους ασφαλισμένους του, σε αντίθεση με αυτά που ισχύουν σήμερα.

Αμεσες και επώδυνες είναι οι επιπτώσεις στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών στο Δημόσιο. Εκτιμάται ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θίγει πάνω από 100.000, οι οποίες θα δουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης να αυξάνονται από 5 έως 17 χρόνια.

Αύξηση ορίων ηλικίας

Αυτό σημαίνει ότι:

Πρώτον, αυξάνονται τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κατά μία πενταετία των γυναικών εργαζομένων που έχουν ασφαλιστεί την περίοδο 1983-1992 από τα 60 στα 65 χρόνια. Σημειώνεται ότι για τις ασφαλισμένες από το 1993 και μετά το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης έχει ήδη αυξηθεί στα 65 χρόνια, όπως και των αντρών.

Δεύτερον, για τις ασφαλισμένες από το 1993 και μετά χειροτερεύουν τα ειδικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης (αφορούν μητέρες ανηλίκων και πολύτεκνες). Ειδικότερα σήμερα μητέρες ανηλίκων μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με 20 χρόνια υπηρεσίας στο 55ο έτος της ηλικίας τους. Με την απόφαση το όριο ηλικίας ανεβαίνει στο 65ο έτος. Για μειωμένη σύνταξη οι μητέρες ανηλίκων με 20 χρόνια υπηρεσίας συνταξιοδοτούνται στο 50ό έτος της ηλικίας τους. Με την ανατροπή αυτή το όριο ηλικίας ανεβαίνει στο 60ό έτος. Μητέρες με τρία παιδιά συνταξιοδοτούνται με 20 χρόνια εργασίας στο 56ο έτος, αντίστοιχα με τέσσερα παιδιά στο 53ο και με πέντε και πάνω στο 50ό έτος. Με την απόφαση, όλες αυτές οι πολύτεκνες εργαζόμενες στο Δημόσιο αναγκάζονται να παραμείνουν μέχρι το 65ο έτος της ηλικίας τους.

Τρίτον, η απόφαση θίγει και τα ειδικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κάποιων γυναικών που έχουν ασφαλιστεί την περίοδο 1983-1992 αλλά δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα. Οι μητέρες ανηλίκων με 25 έτη υπηρεσίας συνταξιοδοτούνται στο 50ό έτος της ηλικίας τους. Με την απόφαση το όριο ηλικίας ανεβαίνει στο 65ο έτος. Οι μητέρες με τρία παιδιά με 20 χρόνια υπηρεσίας συνταξιοδοτούνται χωρίς όριο ηλικίας. Με την απόφαση απαιτούνται ή τα 37 χρόνια υπηρεσίας χωρίς όριο ηλικίας ή το 65ο έτος. Γυναίκες που δικαιούνται μειωμένη σύνταξη για άλλους λόγους μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με 25 χρόνια υπηρεσίας στο 55ο έτος της ηλικίας τους. Με την απόφαση το όριο ηλικίας ανεβαίνει στο 60ό έτος.

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΣΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

Θα ακολουθήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα για τις νέες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Επίσης θα ακολουθήσει, μάλλον αύριο, ένα ειδικό αφιέρωμα για το δημοσιονομικό έλλειμμα και την οικονομική πολίτικη που ακολουθείτε.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

Διαβάστε τη συνέχεια...

ΤΟΥΣ ΑΡΜΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΟΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ TA ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ

Τη στιγμή που οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι της χώρας βρίσκονται λίγο πριν την εγκατάλειψη της παραγωγικής τους δραστηριότητας, εξαιτίας της αχαλίνωτης αύξησης του κόστους παραγωγής και της ταυτόχρονης μείωσης των τιμών που απολαμβάνουν στα προϊόντα τους, οι υποτιθέμενοι εκφραστές των... συμφερόντων τους, πραγματοποιούν αδιέξοδες συναντήσεις με την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, «διεκδικώντας» αιτήματα και λύσεις που κάθε άλλο παρά να λύσουν το πρόβλημα μπορούν. Αιτήματα, «άσφαιρα», που κινούνται από τη λογική της διαχείρισης - πάγωμα δανείων για 3 χρόνια ή μερικές ψευτοενισχύσεις - έως την πλήρη κοροϊδία - «ουσιαστικό έλεγχο» της αγοράς για τον... περιορισμό της δράσης των καρτέλ - έτσι όπως εκφράζονται από τον Σύνδεσμο Ελληνικής Κτηνοτροφίας και την Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων. Δίνοντας απλώς την ευκαιρία στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και στην κυβέρνηση της ΝΔ συνολικά, να έχουν να λένε ότι «σκύβουν πάνω από τα προβλήματα των παραγωγών». Και όλα αυτά, τη στιγμή που η πολυεθνική εταιρεία «VIVARTIA» (ΔΕΛΤΑ) έχει ανακοινώσει ότι θα σταματήσει να παραλαμβάνει γάλα από τους αγελαδοτρόφους της Β. Ελλάδας, με την επίκληση του... υψηλού κόστους, με τις άλλες εταιρείες να ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το παράδειγμά της και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά τις... «μάχες» του Ελληνα υπουργού, να αρνείται το παραμικρό μέτρο στήριξής τους. Η λύση της φτωχομεσαίας αγροτιάς δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά η καταδίκη των αγροτο-πατέρων και των κομμάτων τους, όπως και η σύγκρουσή τους με την πολιτική που υπηρετούν.

Διαβάστε τη συνέχεια...