...ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ...

Από σήμερα στο πειρατικό εγκαινιάζουμε τις "Μόνιμες Στήλες"...κάθε Βδομάδα λοιπόν θα σας παρουσιάζουν άτομα εκτός της ομάδας μας, τις απόψεις για διάφορα θέματα.

Η ανάρτηση που θα ακολουθήσει(μάλλον αύριο) είναι η πρώτη μόνιμη στήλη μας και έχει να κάνει με μουσικά θέματα!

Με το πέρας του χρόνου οι μόνιμες στήλες ελπίζουμε να καθιερωθούν και να πάρουν συγκεκριμένη μορφή. Διαβάστε τη συνέχεια...

"ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝ'' ΤΑ ΑΕΙ-ΤΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Δόθηκαν στη δημοσιότητα οι εκθέσεις εξωτερικής «αξιολόγησης» πέντε τμημάτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ

Πέντε εκθέσεις εξωτερικής «αξιολόγησης» έδωσε στη δημοσιότητα η Αρχή για τη Διασφάλιση Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), ανακοινώνοντας παράλληλα ότι η διαδικασία της εξωτερικής «αξιολόγησης» προχωράει σε 42 ακόμα τμήματα Πανεπιστημίων. Ετσι, η κυβέρνηση καυχιέται ότι προχωράει τη διαδικασία της «αξιολόγησης», που όλα τα προηγούμενα χρόνια και ακόμα και σήμερα σκοντάφτει στην αντίδραση του φοιτητικού κινήματος αλλά και μερίδας των πανεπιστημιακών, που αντιλαμβάνονται ότι η «αξιολόγηση» είναι μέτρο ενταγμένο από την κορφή μέχρι τα νύχια στην προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Η κυβέρνηση από την πλευρά της διαφημίζει την «αξιολόγηση» στα συγκεκριμένα τμήματα ως σημαντικό «επίτευγμα». Μάλιστα, ο υπουργός Παιδείας, Αρης Σπηλιωτόπουλος, έκανε λόγο για ...«διάγνωση» προβλημάτων προκειμένου να υπάρξει «θεραπεία».

Ωστόσο, η διαδικασία της «αξιολόγησης» δεν είναι μέτρο για τη βελτίωση των Πανεπιστημίων, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αλλά μέτρο για την ολοκληρωτική προσαρμογή τους στους κανόνες της αγοράς. Εκείνο που κάνει η «αξιολόγηση» είναι να διαπιστώνει κατά πόσον τα Πανεπιστήμια υλοποιούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για να τα κατατάξει στη συνέχεια σε ανταγωνιστικές λίστες με «καλά» και «κακά» πανεπιστήμια.

Για παράδειγμα, στην έκθεση για το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του ΔΠΘ σημειώνεται ότι «συζητείται το ενδεχόμενο μείωσης του αριθμού των μαθημάτων, δε φαίνεται όμως να λαμβάνονται υπόψη οι πρακτικές και οδηγίες της ΕΕ, όπως π.χ. η δημιουργία πλαισίου 4+1+3 ή 3+2+3 για τις προπτυχιακές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές». Δηλαδή επισημαίνεται μεν ότι προσαρμόζεται το τμήμα σε σχέση με τη μείωση των μαθημάτων, αλλά υπογραμμίζεται ότι δεν είναι ευθυγραμμισμένο με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια για τους κύκλους σπουδών και τη χρονική διάρκεια του μπάτσελορ και του μάστερ!

Αναλόγως, στην έκθεση του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης επισημαίνεται η ανάγκη χρηματοδότησης στα μεταπτυχιακά και προτείνεται να αναζητηθεί χρηματοδότηση «από κυβερνητικές ή άλλες πηγές, όπως ο ιδιωτικός τομέας και ερευνητικά συμβόλαια καθηγητών ή από τα ερευνητικά ινστιτούτα». Σπρώχνεται δηλαδή το τμήμα με «επίσημη» βούλα να αναζητήσει την απαραίτητη χρηματοδότηση στον ιδιωτικό τομέα...

Αντίστοιχα, η εχθρότητα των «αξιολογητών» απέναντι στις δημοκρατικές ελευθερίες και ιδιαίτερα προς το ακαδημαϊκό άσυλο είναι εμφανής στις εκθέσεις. Συγκεκριμένα, στην παραπάνω έκθεση αναφέρεται πως «το ακαδημαϊκό άσυλο είναι ένας όρος που έχει παρερμηνευτεί και κακοποιηθεί για σκοπούς αλλότριους προς τον κύριο λόγο ύπαρξης του ακαδημαϊκού ιδρύματος. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου η εκπαίδευση είναι ελεύθερη και προσιτή σε όλους - με τον όρο ελεύθερη εννοούμε δωρεάν σπουδές, βιβλία και σημειώσεις, στέγη, τροφή και μετακίνηση - αυτά θα έπρεπε να παρέχονται σε εκείνους τους σπουδαστές που στοχεύουν άμεσα και αποκλειστικά σε ακαδημαϊκά θέματα». Όχι μόνο επαναλαμβάνεται η προπαγάνδα των υπερασπιστών της περιστολής του ασύλου, αλλά προτείνεται να μην παρέχεται δωρεάν Παιδεία στους φοιτητές που έχουν στόχους που κατά τη γνώμη των «αξιολογητών» είναι εκτός «ακαδημαϊκών θεμάτων»! Επιπλέον το ότι η εκπαίδευση είναι «ελεύθερη» με την έννοια των δωρεάν παροχών (σίτιση, στέγαση, μετακινήσεις, βιβλία, σημειώσεις...) αποτελεί τουλάχιστον κοροϊδία για τους χιλιάδες φοιτητές και τις οικογένειές τους που ξοδεύουν κάθε μήνα ένα επιπλέον μηνιάτικο για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στη δημόσια και «δωρεάν» Παιδεία... Στο ίδιο πνεύμα, στην έκθεση του τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθήνας αναφέρεται ότι «οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες δεν πραγματοποιούνται πάντα όπως σχεδιάστηκαν και η προβλεπόμενη ύλη δεν καλύπτεται πλήρως εξαιτίας των "απεργιών" των φοιτητών ή των καθηγητών»... Την ίδια στιγμή, στην ίδια έκθεση σημειώνεται ότι 35% των σπουδαστών εγκαταλείπουν τις σπουδές τους καθώς και πως «το πρόγραμμα και το τμήμα χρειάζονται πολύ περισσότερους χώρους για γραφεία, εργαστήρια και αίθουσες διαλέξεων»...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Αργοπεθαίνει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Διαβάστε τη συνέχεια...

"ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ" ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

Ώστε το «όχι σε όλα βλάπτει την οικονομία», σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Είμαστε ...αρνητικοί και γκρινιάρηδες ως λαός. Όλο ζητάμε και διεκδικούμε.

Παρά το στρυφνό χαρακτήρα μας όμως, ουδέποτε είπαμε όχι σε κυβέρνηση που πρότεινε αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις και φυσικά ανάλογες αυξήσεις.

Επίσης, πότε δε συνάντησε τη λαϊκή κατακραυγή κάποιος νόμος που ενίσχυσε την κοινωνική ασφάλιση ή μετέφερε φόρους από τον κοσμάκη που δύσκολα τα βγάζει πέρα σε αυτούς που δεν ξέρουν τι έχουν και τι κερδίζουν.

Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια κυβέρνηση; Δεν υπήρξαν ποτέ τέτοια μέτρα; Ε, τότε μάλλον αυτό είναι το πρόβλημα και όχι ο ...αρνητισμός των Ελλήνων.

Εκτός αν μας πει κανείς ότι είναι ...ντροπή και αγνωμοσύνη να μιλάμε για ενίσχυση του εισοδήματος σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς κρίσης.

Οταν αυτό που συζητούν οι κυβερνήσεις είναι το ...πώς θα ενισχύσουν τους βιομηχάνους και τις τράπεζες ώστε να μη θιγούν τα κέρδη τους ούτε κατά 0,1%, εμείς τι άλλο θα μπορούσαμε να λέμε;

Προφανώς, πρέπει να ντρέπονται και να μην έχουν πρόσωπο να βγουν στην κοινωνία αυτοί που τολμάνε να μιλάνε για λιτότητα και θυσίες.

Γι' αυτό κι εμείς πρέπει να ζητάμε και να διεκδικούμε περισσότερο. Ακόμη καλύτερα, να διεκδικούμε ...τα πάντα.

Διαβάστε τη συνέχεια...