Στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη οι εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας (από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια) και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.
Έτσι η 8η Μαρτίου είναι αφιερωμένη στον αγώνα αυτό. Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν (Clara Zetkin), διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου Συνεδρίου Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, πρότεινε να καθιερωθεί η 8 του Μάρτη "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ". Για να εκφράσουμε "είπε" την αλληλεγγύη και την αγάπη για Ειρήνη που μας ενώνει και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας". Και ακόμα πρόσθεσε ότι, "την ημερομηνία αυτή πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τη διοργάνωση μιας ημέρας των γυναικών, που σε πρώτη φάση θα διεκδικεί το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών και η εκδήλωση αυτή θα πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα".Ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε το 1977, την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Αυτό το παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα φυσικά. Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον θεσμικά. Το 1952 με το νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Έτσι μπορούσαν πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλλουν υποψηφιότητα σε αυτές για να εκλεγούν. Η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα που έβαλε υποψηφιότητα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός»
Έτσι σταδιακά αρχίζουν να νομοθετούνται νόμοι για τα δικαιώματα των γυναικών. Ενδεικτικά, το 1975 η γυναίκα, βάση και ενώπιον του νόμου, έγινε ίση με τον άνδρα. Το 1982 ψηφίστηκε νόμος για την αγροτική σύνταξη στις γυναίκες. Το 1984 ορίστηκε νόμος ο οποίος ανέφερε ότι για το βιασμό ασκείται αυτεπάγγελτη δίωξη και το 1986 νομιμοποιούνται οι αμβλώσεις.
Την ισοτιμία όμως μεταξύ των δύο φύλλων δε θα τη φέρουν οι νόμοι. Θα τη φέρουν οι άνθρωποι. Θα την φέρει ο άνδρας εργαζόμενος όταν σέβεται τη συνάδελφό του στην εργασία και θα της αναγνωρίζει τους κόπους και τις επιτυχίες. Θα τη φέρει ο άνδρας σύζυγος ο οποίος δε θα θεωρεί ότι η μοναδική του εργασία είναι η πρωινή και ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι ευθύνη της γυναίκας του. Επίσης θα τη φέρει ο κάθε γιος όταν βοηθάει και λέει ευχαριστώ στη μητέρα του, όπως θα τη φέρει ο κάθε πατέρας που σέβεται τις ανάγκες και τις επιθυμίες της κόρης του. Τέλος, πρέπει πρώτα από όλα όμως να σέβεται η γυναίκα τον ίδιο της τον εαυτό και να μη δίνει το δικαίωμα σε κανέναν άλλο να τη μεταχειρίζεται με κάθε είδος τρόπο που την προσβάλει.
υπογράφει: το Διαμάντι
Διαβάστε τη συνέχεια...
Αναρτήσεις
