Η "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ" ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ

Ιδού, λοιπόν, ένα ακόμη θαύμα της ''δημιουργικής" Στατιστικής: Η Ιρλανδία, η χώρα που χτυπήθηκε περισσότερο από τη διεθνή οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, συνεχίζει να διατηρεί τη δεύτερη θέση στη λίστα των πλουσιότερων χωρών της ΕΕ των 27 κρατών - μελών!

Η Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ, Eurostast, μετρά το ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, όπως εκφράζεται στην αγοραστική δύναμη, με ένα στάνταρ τεχνητό νόμισμα, έτσι ώστε να ελαχιστοποιούνται οι διαφορές μεταξύ των χωρών.

Ετσι, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιρλανδίας ανήλθε στο 140% του μέσου όρου της ΕΕ, ενώ του Λουξεμβούργου ανέρχεται στο 253%.

Αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν η Ιρλανδία, όπου το 25% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το 10% σε συνθήκες απόλυτης ένδειας (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat), να είναι και από τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ;

Η εξήγηση βρίσκεται στο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών, δηλαδή στην άνιση κατανομή του πλούτου. Εδώ αναλαμβάνει η "δημιουργική" Στατιστική να εξωραΐσει την κατάσταση.

Στον υπολογισμό του ετήσιου κατά κεφαλήν εισοδήματος προστίθεται το εισόδημα του πολυεκατομμυριούχου με το εισόδημα του ανέργου και το άθροισμα διαιρείται διά του δύο. Ετσι, ένας Ιρλανδός με ετήσιο εισόδημα 5 εκατομμύρια ευρώ και ένας Ιρλανδός με ετήσιο εισόδημα 6 χιλιάδες ευρώ, έχουν ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα 2.503.000 ευρώ!

Η διαφορά είναι ότι ο πρώτος αποκτά αυτό το ποσό σε έξι μήνες, ενώ ο δεύτερος θα χρειαστεί 417 χρόνια...