ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Συμπέρασμα πρώτο: Οταν οι αγρότες διεκδικούν ένα πλαφόν κατώτατων τιμών για τα προϊόντα τους, αυτό είναι «παράνομο». Το λένε οι Βρυξέλλες. Αντίθετα, οι Βρυξέλλες δε βλέπουν καμία παρανομία στην εξασφάλιση κατώτατων εγγυημένων ...κερδών στους εργολάβους! Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση που αρνείται την επιδότηση της τιμής για τα προϊόντα των αγροτών

• στη σύμβαση που υπέγραψε με τους εργολάβους για τον οδικό άξονα Ε65 τους επιδοτεί μέχρι και του ποσού των 400 εκατ. ευρώ στην περίπτωση που η κυκλοφοριακή κίνηση δεν είναι όση έχει προβλεφτεί για να διασφαλίσει τα κέρδη τους,
• στη σύμβαση για τον οδικό άξονα Κορίνθου - Τρίπολης - Σπάρτης - Καλαμάτας η επιδότηση προς τους εργολάβους ανέρχεται μέχρι του ποσού των 132 εκατ. ευρώ,
• στη σύμβαση για την Αττική οδό - και όπως σημειώνεται σε σχετική μελέτη του ΤΕΕ - «το δημόσιο στο έργο αυτό αναλαμβάνει πλήρως τον κυκλοφοριακό κίνδυνο στην περίπτωση που οι διελεύσεις στο νέο άξονα είναι λιγότερες από αυτές που έχουν προβλεφτεί από τη μελέτη βιωσιμότητας και κείμενο της σύμβασης»!

Φυσικά, ούτε αποχρώσα ένδειξη ...παρανομίας δεν υπάρχει όταν οι τραπεζίτες «επιδοτούνται» με 28 δισ. ή όταν οι εφοπλιστές μόνο για τις λεγόμενες άγονες γραμμές στο διάστημα 2000 - 2009 έχουν εισπράξει επιδοτήσεις που ξεπερνούν τα 300 εκατ. ευρώ!

Συμπέρασμα δεύτερο: Οι αγρότες με τις διεκδικήσεις τους κινούνται «εκτός των ορίων αντοχής της ελληνικής οικονομίας». Αντιθέτως,

• τους βιομήχανους στον τομέα των τροφίμων (μιλάμε για χίλιους νοματαίους όλους κι όλους), που είδαν τα καθαρά κέρδη τους μέσα στο 2006 να εκτινάσσονται στα 680 εκατ. ευρώ (!)
• και τους «σουπερ-μαρκετάδες» (καμιά δεκαριά αλυσίδες δηλαδή) που είδαν τα δικά τους κέρδη να φτάνουν την ίδια περίοδο στα 160 εκατ. ευρώ

η οικονομία τους ...αντέχει. Κατά τα λοιπά, οι αρμόδιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα όχι μόνο για το «δίκιο» των αγροτών, αλλά και για τους καταναλωτές που έχουν μετατραπεί σε έρμαια των «καρτέλ» και θύματα της ακρίβειας...

Συμπέρασμα τρίτο: Οι αγρότες, όπως και οι εργάτες, όπως και οι αυτοαπασχολούμενοι, όπως οι μαθητές και οι φοιτητές, όπως όλος ο ελληνικός λαός, όποτε διεκδικούν γίνονται «κλοτσοσκούφι» τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό από την εκάστοτε κυβέρνηση. Στο εξωτερικό από την εκάστοτε δικομματική «αντιπολίτευση», η οποία διεκδικεί ρόλο «Αρτέμη Μάτσα» και μετατρέπεται σε δερβέναγα του «κοινοτικού δικαίου»!

Το έκανε η ΝΔ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, όταν πίεζε με ερωτήσεις ευρωβουλευτών της για ταχύτερο ξεπούλημα της «Ολυμπιακής» και για άμεση νομιμοποίηση των ψευτοκολεγίων. Το διαπράττει τώρα το ΠΑΣΟΚ, που επί κυβέρνησης ΝΔ θυμήθηκε την «κοινοτική νομιμότητα», τόσο στην περίπτωση του «βασικού μετόχου» στα ΜΜΕ, όσο και στο θέμα των (ανύπαρκτων) επιδοτήσεων προς τους αγρότες!

Συμπέρασμα (τελικό): Ολα αυτά τα περί «κοινοτικής νομιμότητας» και περί «σεβασμού του κοινοτικού δικαίου» σημαίνουν ένα πάρα πολύ απλό πράγμα. Οτι στην Ελλάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στην Ευρώπη των φιλελεύθερων και των "σοσιαλδημοκρατών", νόμος είναι το «δίκιο» του βιομήχανου, του εργολάβου, του εφοπλιστή, του τραπεζίτη. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στον αντίποδα αυτής ακριβώς της «νομιμότητας». Εκεί, δηλαδή, όπου «νόμος (θα) είναι το δίκιο του εργάτη», σε συμμαχία με τον αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο και όλα τα λαϊκά στρώματα.