Πειρατικό Press * Ενημέρωση χωρις Κατευθύνσεις * Ενημέρωση με Ουσία * peiratiko_press@yahoo.gr * www.sync.gr/Peiratikos*

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ...

Μπορεί να μη ζούμε μέσα στη θάλασσα αλλά η σχέση μας με το απέραντο γαλάζιο είναι πολύ στενή. Ανέκαθεν η θάλασσα προκαλούσε τις αισθήσεις και εκτόξευε τη φαντασίας μας στα ύψη. Σήμερα όμως, όπως πολλοί ειδικοί τονίζουν, η θάλασσα υποφέρει

Ο μισός σχεδόν ανθρώπινος πληθυσμός της γης ζει περίπου στα 100 χιλιόμετρα από τις ακτές, ενώ το 1/10 βρίσκεται περίπου σε απόσταση 10 χιλιομέτρων.

Η παρουσία και η οσμή της απέραντης πλανεύτρας ξυπνάει το θάρρος, την περιπέτεια, το φόβο και το ρομάντζο. Αν και τα κύματα μπορεί να γίνουν ατίθασα και περιπετειώδη, ο ίδιος ο ωκεανός χαρακτηρίζεται από μια μυστηριώδη ηρεμία, ένα συγκεκριμένο ρυθμό ζωής ή τουλάχιστον έτσι δείχνει.

Τα φαινόμενα όμως απατούν. Πολύ μεγάλο τμήμα της θάλασσας μπορεί να παραμένει αμετάβλητο, όμως σε άλλες περιοχές, ειδικά στην επιφάνεια της θάλασσας και στις ακτές, όπου το 90% της θαλάσσιας ζωής αναπτύσσεται, η επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας αρχίζει να διαφαίνεται.

Μάλλον δε θα σας προκαλεί έκπληξη το γεγονός. Ο άνθρωπος έχει εισβάλει στη ξηρά και την ατμόσφαιρα. Θα ήταν παράξενο εάν η θάλασσα, η οποία εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιείται για τροφή, μεταφορά, για ψυχαγωγία, ξέφευγε από την αδηφαγία μας.

Οι ενδείξεις είναι πολλές. Τα ιχθυαποθέματα που κάποτε αποτελούσαν έναν ανεξάντλητο πόρο τροφής για τον άνθρωπο, σήμερα αντιμετωπίζουν σημαντική μείωση με το 90% των μεγαλύτερων ψαριών, όπως ξιφίας, τόνος και καρχαρίας να κινδυνεύουν από εξαφάνιση, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες.

Στους ποταμούς και τις ακτές, το 85% των μεγάλων φαλαινών έχει εξαφανιστεί ενώ σχεδόν το 60% των μικρών φαλαινών κινδυνεύει επίσης. Πολλά μικρότερα ψάρια βρίσκονται επίσης σε καθοδική πορεία.

Στην πραγματικότητα, τα πιο κοινά θαλάσσια είδη, όπως τα άλμπατρος, οι θαλάσσιοι ίπποι και οι φώκιες έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες.

Η εξέλιξη αυτή είναι σχετικά πρόσφατη. Ο μπακαλιάρος για παράδειγμα ψαρεύονταν εδώ και δεκαετίες στην Νέα Σκωτία του Καναδά, όμως η συστηματική σφαγή ξεκίνησε από το 1852. Από άποψη βιομάζας ο πληθυσμός έχει υποστεί απώλειες έως και 96%.

Το κυνήγι των χελωνών στην Καραϊβική ξεκίνησε από τις αρχές του 1700 (απώλεια 99%). Η σφαγή των καρχαριών στον κόλπο του Μεξικού (4-95%, αναλόγως το είδος) ξεκίνησε από το 1950.

Τα ενδιαιτήματα όλων αυτών των πλασμάτων έχουν επίσης επηρεαστεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Ο μπακαλιάρος ζει στο βυθό της θάλασσας. Οι ψαράδες με τράτες προκειμένου να πιάσουν αυτά αλλά και άλλα ψάρια της περιοχής, ρίχνουν συρόμενα δίχτυα και βάρη στο βυθό καταστρέφοντας τεράστιες εκτάσεις του θαλάσσιου βυθού.

Στον κόλπο του Μεξικού, οι μηχανότρατες αρμενίζουν συχνά, ρίχνοντας τα δίχτυα τους και ξεσκίζοντας το βυθό χωρίς να επιτρέπουν την διέλευση του απαραίτητου χρονικού διαστήματος για την ανάκαμψη της θαλάσσιας ζωής.

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, οι οποίοι φιλοξενούν αφθονία ζωής, υποφέρουν περισσότερο. Από τη στιγμή που θα συγκεντρώσει ζωή ικανή να προσελκύσει το ενδιαφέρον του ανθρώπου, εμφανίζονται οι κυνηγοί, πολλοί από τους οποίους είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο, ακόμα και δυναμίτη, για να σκοτώσουν το θήραμα τους.

Αυτή τη στιγμή μόνο ένα ποσοστό 5% των κοραλλιογενών υφάλων μπορεί να θεωρηθεί αγνό, το ¼ έχει χαθεί, ενώ όλοι δείχνουν να είναι ευάλωτοι στο φαινόμενο της παγκόσμιας θέρμανσης.

Το φαινόμενο της παγκόσμιας θέρμανσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, βοηθάει και τους πάγους να λιώσουν. Ο πάγος των θαλασσών που λιώνει επηρεάζει οικοσυστήματα και ρεύματα.

Μπορούμε να πούμε ότι το επίπεδο της θάλασσας δεν επηρεάζεται αφού ο πάγος που επιπλέει εκτοπίζει ποσότητα νερού ίση με αυτή του βάρους του.

Παρόλα αυτά οι πάγοι που λιώνουν στην ξηρά και καταλήγουν στη θάλασσα προσθέτουν επιπλέον ποσότητες νερού στη θάλασσα, το επίπεδο της οποίας ανέρχεται περίπου 2 χιλιοστόμετρα το χρόνο τα τελευταία 40 χρόνια και ο ρυθμός αυξάνεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

SYNC

Bloggers

GreekBloggers.com