ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ γ'

Στόχος τους η ποινικοποίηση των αγώνων

Δεν πρεπει να αντιμετωπίζουμε τα πανεπιστήμια ως χώρους που σκοπό έχουν να είναι «ταμπούρια» του κινήματος. Πρωταρχικά άλλος είναι ο ρόλος και ο σκοπός τους, εκπαιδευτικός, ερευνητικός. Δε θα μπορούν να παίξουν αποκλειστικά έναν τέτοιο ρόλο ούτε τότε, όταν η κοινωνική πάλη θα οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το λαϊκό κίνημα να δίνει απευθείας μάχες με τις δυνάμεις καταστολής. Άλλο ζήτημα η συμμετοχή των φοιτητών και των άλλων εργαζομένων σ' αυτά στην κοινωνική πάλη.

Κι μη βιαστεί κανείς να μιλήσει για το Πολυτεχνείο το 1973. Ούτε τότε ήταν αποκλειστικά και μόνο ή το μοναδικό «ταμπούρι». Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν μια συγκεκριμένη έκφραση της αντιδικτατορικής πάλης σε εκείνη τη συγκυρία, για συγκεκριμένους λόγους και αφού είχαν προηγηθεί εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις, έως και απεργίες.

Επίσης, η κατάληψη είναι μια μορφή πάλης που σαφώς δεν αφορά μόνο το φοιτητικό κίνημα και δεν εφαρμόζεται μόνο στους χώρους της εκπαίδευσης. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, παραμονές της πανεργατικής απεργίας, το ΠΑΜΕ προχώρησε σε καταλήψεις γραφείων πολευθνικών εταιρειών και εργοδοτικών ενώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορούμε να δεχτούμε την ποινικοποίηση της κατάληψης ως μορφής πάλης με συλλογικά παρμένη απόφαση από τα όργανα του κινήματος.

Κι αυτό έχει μια σημασία, γιατί στο παιχνίδι που παίζεται γύρω από το άσυλο, επιχειρείται η ποινικοποίηση της κατάληψης και άλλων μορφών πάλης του κινήματος μέσα στα ΑΕΙ. Είναι πρόσφατη η δήλωση του προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ, Ν. Σταυρακάκη ότι «η κατάληψη είναι ένα πρόβλημα σε σχέση με το άσυλο», εννοώντας ότι διακόπτει πλευρές της λειτουργίας του πανεπιστημίου άρα και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

Η απαίτηση του αντιδραστικού μπλοκ δυνάμεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΣΔΕΠ) για την εφαρμογή του νόμου - πλαισίου, ισοδυναμεί με την ποινικοποίηση κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης εντός των ιδρυμάτων. Γιατί ο νόμος - πλαίσιο βλέπει «βία» και «κατάλυση του ασύλου» σε κάθε διακοπή μαθήματος, συνεδρίασης συλλογικού οργάνου, σε οποιαδήποτε περίπτωση διακοπής κάποιας λειτουργίας του ιδρύματος. Απεργία, αποχή, οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση είναι με αυτήν την έννοια αντίθετη σε ό,τι ονομάζουν άσυλο αυτές οι δυνάμεις. Η ενορχηστρωμένη επίθεσή τους με άξονα το άσυλο, ουσιαστικά στοχεύει στον ευνουχισμό του φοιτητικού κινήματος και κάθε αγωνιστικού σκιρτίματος υπαλλήλων και διδασκόντων στα ΑΕΙ. Είναι φανερό ότι μιλάμε για πλήρη διαστρέβλωση της έννοιας του ασύλου.

Τη δικαιολογία γι' αυτήν την επίθεση, τους τη δίνουν οι διάφορες ομάδες φοιτητών και μη, με τους τυχοδιωκτισμούς και τις προβοκάτσιες τους χωρίς καμιά συμμετοχή με απόφαση οργάνων του κινήματος. Οι ομάδες αυτές συμβάλλουν στον πλήρη εκφυλισμό του ασύλου, ως προστασία των ντουβαριών και των προαύλιων χώρων των ΑΕΙ από την είσοδο της αστυνομίας. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ομάδες αυτές, καλύπτονται πολιτικά από ΕΑΑΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στους φοιτητές, αλλά τους «ζεσταίνουν την πλάτη» συχνά και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων, όπως φάνηκε τον περασμένο Δεκέμβρη.

ΤΕΛΟΣ