ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ β'

Το άσυλο ως ελεύθερη διακίνηση ιδεών

Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μια κατάκτηση που συνοδεύει τα πανεπιστήμια από την περίοδο της γέννησής τους. Κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την ελευθερία της επιστημονικής αναζήτησης και έρευνας και την προστασία των ιδρυμάτων από τις επιβουλές της εξουσίας. Ακριβώς γι' αυτό βρισκόταν πάντα στο στόχαστρο της άρχουσας τάξης.

Σήμερα, αυτοί που κραυγάζουν για το άσυλο ως ελεύθερη διακίνηση ιδεών - τι ειρωνεία! - είναι αυτοί ακριβώς που το έχουν τσαλακώσει. Η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, βάζουν στις πρώτες θέσεις της ατζέντας τους για την ανώτατη εκπαίδευση το ζήτημα του ασύλου, ζητώντας την αποφασιστική εφαρμογή του νόμου - πλαισίου. Μιλούν για ελεύθερη διακίνηση ιδεών, οι δυνάμεις εκείνες που έστρωσαν το κόκκινο χαλί, για να μπαινοβγαίνουν οι εταιρείες μέσα στις σχολές και να παραγγέλνουν έρευνα, σπουδές και αποφοίτους σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Πώς συνάδει, αλήθεια, το άσυλο, με τα συμβόλαια που υπογράφονται ανάμεσα σε πανεπιστήμια και επιχειρήσεις, για απόκρυψη των αποτελεσμάτων μιας έρευνας, αν αυτά δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της επιχείρησης; Κι αυτό δεν είναι ένα μακρινό φαινόμενο, συμβαίνει και στη χώρα μας (βλέπε αποκάλυψη ενός τέτοιου συμβολαίου ανάμεσα στην εταιρεία Friesland και τα πανεπιστήμια Κρήτης και Χαροκόπειο). Κι ακόμα, πώς συνάδει άραγε το άσυλο με την εκκωφαντική μονοφωνία του περιεχομένου σπουδών, απ' όπου έχει εξοβελιστεί κάθε ίχνος διαλεκτικής; Πώς συνάδει το άσυλο με το ΝΑΤΟ να αλωνίζει στα Πανεπιστήμια με διάφορα προγράμματα δικά του και με αναζήτηση φοιτητών για να μπουν στη δούλεψή του; (σχετική ανάρτηση του Πειρατικού για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων).

Αν αναλογιστούμε αυτά, καταλαβαίνουμε καλύτερα τις χαρακτηριστικές, ωμές ομολογίες αυτής της κατάστασης από τα χείλη βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ. και συγκροτήματα του Τύπου ότι τάχα το άσυλο είναι μια ελληνική πρωτοτυπία και δεν υπάρχει σε κανένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης ή του κόσμου...

Στη χώρα μας το άσυλο - αν και υπήρχε ως αξία, θεσμός κατοχυρωμένος στο ακαδημαϊκό περιβάλλον σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα - συνδέθηκε στη λαϊκή συνείδηση ως λαϊκή κατάκτηση του κινήματος με την περίοδο της μεταπολίτευσης και τις αρχές της δεκαετίας του '80, ως μη είσοδος στα ΑΕΙ των δυνάμεων καταστολής. Ετσι αποτυπώθηκε και στο νόμο - πλαίσιο του 1982. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σήμερα να μιλάμε για πανεπιστημιακό άσυλο εννοώντας αν θα μπει ή όχι η αστυνομία μέσα σε ένα ίδρυμα, την ώρα που οι εταιρείες μπαινοβγαίνουν αβέρτα καταλύοντας κάθε έννοια ελεύθερης διακίνησης ιδεών.