ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Το γεγονός ότι η πλειοψηφία του λαού αποστρέφεται και τα δύο κόμματα της αστικής διαχείρισης και δηλώνει τη δυσαρέσκειά του τόσο απέναντι στην κυβέρνηση, με ποσοστό 85,6%, όσο και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, με ποσοστό 80,9%, καθώς και ότι το 58,2% των ερωτώμενων εκτιμά ότι ευθύνονται για την κατάσταση που ζει ο λαός εξίσου οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπως καταγράφεται σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε «Το Βήμα», δεν αποτελεί μια καινούρια διαπίστωση. Όμως, δείχνει με τρόπο σαφή ότι στις λαϊκές συνειδήσεις έχει παγιοποιηθεί μια κατάσταση, η οποία αποκαλύπτει ότι η δικομματική εναλλαγή δεν μπορεί να χειραγωγεί όπως πριν λαϊκές δυνάμεις, έτσι ώστε το πολιτικό σύστημα να λειτουργεί όπως πριν χωρίς δυσκολίες. Γεγονός που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί, για να γίνουν τα επόμενα βήματα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια και η αποστροφή στον δικομματισμό προκαλεί ανησυχίες στους εκπροσώπους του. Όπως καταγράφεται στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, οι πολίτες σε υψηλά ποσοστά πάνε και παραπέρα. Σε ποσοστό 46,3% ζητούν «ριζικές αλλαγές», ενώ το 29% «επιθυμεί ανατροπή του συστήματος, διότι η κατάσταση δεν πάει άλλο». Έτσι, τα επιτελεία και κόμματα σπεύδουν να οικοδομήσουν πάνω σε αυτά τα δεδομένα, ερμηνεύοντας ακόμα και το αίτημα για «ριζικές αλλαγές» ως ανάγκη για σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές, στις οποίες πρέπει να συναινέσουν και να συμβάλουν τα δυο κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως θέσης στις εκλογές.

Αυτές οι δημοσκοπικές καταγραφές δείχνουν ότι όλο και περισσότερο ωριμάζει στην κοινωνική συνείδηση η ανάγκη για έναν άλλο τρόπο ανάπτυξης, ανεξάρτητα αν τον συνειδητοποιούν. Κάτι τέτοιο, όμως, ανησυχεί τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της άρχουσας τάξης, γι' αυτόν το λόγο ψάχνουν τρόπους να σπρώχνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνα, για την κυρίαρχη πολιτική, μονοπάτια. Μοναδικό τους μέλημα είναι η διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας με στόχο τη χειραγώγησή της και όχι, βέβαια, η αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων που οδηγούν σε αυτήν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και στο εσωτερικό των ίδιων κομμάτων, έχουν ως αφετηρία και ως τερματισμό το πώς θα φέρουν στα μέτρα τους, πώς θα ελέγξουν τη λαϊκή αγανάκτηση, ώστε να μην ξεφύγει από τα πλαίσια της ακολουθούμενης πολιτικής.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, η αγανάκτηση πρέπει να μετασχηματιστεί από το λαό σε συνειδητή πολιτική επιλογή τιμωρίας της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης, των κομμάτων των κομμάτων που υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα από εκείνα που ο λαός υπηρετεί, με τους αγώνες και με την ψήφο. Να αναπτυχθεί η οργανωμένη πάλη για τη διεκδίκηση της κάλυψης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Να μην υποκύψει στο κάλπικο δίλημμα της ακυβερνησίας. Είναι ακυβερνησία για τον δικομματισμό, άρα είναι καλό για το λαό. Με αδύναμη κυβέρνηση, ο αγώνας του θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα, θα είναι βήμα προς τα μπρος για το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης, βήμα στην πραγμάτωση της εκτίμησής του ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε όφελός του κόντρα στα αντιλαϊκά συμφέροντα.