ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ Ε.Ε.: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ

Η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών δεν εξαιρεί τα παιδιά και τις οικογένειες των μεταναστών, αλλά τους δείχνει εξίσου το σκληρό της πρόσωπο. Το ζήτημα της οικογενειακής επανένωσης των μεταναστών, όπως έχει διαμορφωθεί με σχετική Οδηγία της ΕΕ, την οποία ενσωμάτωσε η ελληνική κυβέρνηση, είναι ενδεικτικό της σκληρής αυτής πολιτικής. Επιπλέον τραγικές διαστάσεις παίρνει και το θέμα των παιδιών των μεταναστών, των μεταναστών β' γενιάς, που παραμένουν χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαιώματα, κυριολεκτικά σαν να μην υπάρχουν. «Δεν είναι εύκολο να φέρουμε τη γυναίκα και τα παιδιά μας. Κι αν τους φέρουμε στην Ελλάδα, τι θα φάνε; Πού θα μείνουν; Παίρνουμε 600 ευρώ. Με 600 ευρώ θα νοικιάσεις σπίτι;». Αυτά είναι τα λόγια ενός Πακιστανού εργάτη, για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά την οικογενειακή επανένωση.

Οι απαιτήσεις που μπαίνουν από την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση για να φέρει ένας μετανάστης την οικογένειά του στην Ελλάδα, είναι πραγματικά απάνθρωπες. Μεταξύ άλλων η ΕΕ απαιτεί από τον μετανάστη να είναι για δύο χρόνια νόμιμος, να έχει ένα συγκεκριμένο ετήσιο εισόδημα, το οποίο αυξάνεται κάθε φορά αν φέρει τη γυναίκα του ή το παιδί του. Μπορεί να φέρει μόνο τα ανήλικα παιδιά. Κι αν είναι πάνω από 15 χρονών, το παιδί περνάει από τεστ ένταξης. Αν το παιδί είναι πάνω από 18 χρονών και είναι ανάπηρο, πάλι δεν μπορεί να το φέρει. Αν το παιδί είναι κάτω από 18 και είναι παντρεμένο - και υπάρχουν τέτοιες χώρες, που παντρεύονται μικρά τα παιδιά - δεν μπορεί να το φέρει. Πληρώνει ένα υπέρογκο παράβολο και πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 3 - 4 χρόνια. «Εγώ έξι χρόνια έκανα να τους φέρω στην Ελλάδα», συμπληρώνει ένας μετανάστης από το Αφγανιστάν.

Την τραγική κατάσταση που βιώνουν χιλιάδες παιδιά μεταναστών, συμπυκνώνει στα λίγα λόγια της η Ζάινα, μετανάστρια από τη Σιέρα Λεόνε: «Μια φίλη μου έχει δυο παιδιά, το ένα περίπου 18 και το άλλο 12 χρονών. Ακόμα το κράτος δεν έχει δει τα προβλήματα αυτών των παιδιών. Ούτε χαρτιά έχουν. Οταν θέλουν να ταξιδέψουν με τους γονείς τους, τους λένε να πάνε να φέρουν διαβατήρια από τη χώρα τους. Από τη στιγμή που το παιδί έχει γεννηθεί εδώ στην Ελλάδα, έχουν δικαίωμα να πάρουν αυτά τα παιδιά χαρτιά. Αλλά δεν κάνουν τίποτα». Αυτή είναι η κατάσταση, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά εδώ γεννήθηκαν ή εδώ μεγάλωσαν και δεν διαφέρουν καθόλου από τα Ελληνόπουλα. Κι όμως παραμένουν χωρίς χαρτιά. Χωρίς δικαίωμα να σπουδάσουν, να ταξιδέψουν, να επισκεφτούν τους συγγενείς τους στη χώρα προέλευσής τους.

Τι έχουν να μας εξηγήσουν και να μας προτείνουν οι υποψήφιοι Ευρωβουλευτές;
Συμφωνούν ή διαφωνούν με την υπάρχουσα Κοινοτική, μεταναστευτική πολιτική;
Θα ακούσαμε κάποια κουβέντα στα τηλεοπτικά μας παράθυρα γι αυτούς τους ανθρώπους;
K. Παπανδρέου που ανήκει η συγκεκριμένη πολιτική, ανάμεσα στο διληματικό, "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα";