ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Να παρακάμψουμε την αισθητική αλλοίωση του χώρου; Να αδιαφορήσουμε για το πλήθος των επιστημόνων, των αρχαιολόγων, των μηχανικών, των αρχιτεκτόνων, των πολεοδόμων, των περιβαλλοντολόγων, που μιλούν για το χωροταξικό υδροκεφαλισμό που προκαλείται; Να προσπεράσουμε την οριστική και αμετάκλητη καταστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών στους πρόποδες της Ακρόπολης; Να αποδεχτούμε το "φαραωνικό" όγκο που αντιστρατεύεται με τόσο βροντώδη τρόπο την ποίηση του "μέτρου'' που εκπέμπει ο Ιερός Βράχος;

Να χειροκροτήσουμε την αποκοπή του Μουσείου από τη φροντίδα και τον έλεγχο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας ώστε να ικανοποιούνται τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια των μάνατζερ; Να θαμπωθούμε από τους συμβολισμούς και τη βιτρίνα για να ξεχάσουμε την πολιτική του 0,29% του προϋπολογισμού για τον Πολιτισμό, τα εγκαταλειμμένα μουσεία, τους ερειπωμένους αρχαιολογικούς χώρους, το προδομένο ανθρώπινο δυναμικό, από τους αρχαιολόγους μέχρι τους συμβασιούχους αρχαιοφύλακες;

Τα σημερινά εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης

(που όταν οι μικρότητες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το αν η δημιουργία του οφείλεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή στην Μελίνα Μερκούρη σταματήσουν, ίσως τότε οι δικομματικοί εταίροι βρουν χρόνο να ευχαριστήσουν τον ελληνικό λαό που το πλήρωσε...)

με όλη τη λαμπρότητα που τα συνοδεύουν, είναι μια ευκαιρία υπενθύμισης προς τους ιδιοτελείς (και μερικούς από τους αφελείς) "πανηγυριώτες":

Προφανώς και η Ελλάδα χρειάζεται Μετρό, αλλά γιατί θα πρέπει αυτή η ανάγκη να γίνεται πεδίο για να απομυζούν οι "μετροπόντικες" τον ελληνικό λαό μέσα από τις διπλο-τριπλοπληρωμένες ανακοστολογήσεις;

Προφανώς η Ελλάδα έχει ανάγκη από "Αττικές Οδούς", αλλά γιατί αυτές να δημιουργούνται σαν "ιδιωτικοί δρόμοι" επί τη βάσει υπερσυμβάσεων προς ικανοποίηση των εργολάβων;

Προφανώς η Ελλάδα έχει ανάγκη από σύγχρονες γέφυρες και αεροδρόμια, αλλά από πού προκύπτει ότι πρέπει να χαιρόμαστε που οι θυσίες της Ελληνικής κοινωνίας για την κατασκευή και λειτουργία τους πηγαίνουν στους Γάλλους και στους Γερμανούς;

Προφανώς η αρχαιολογική μας κληρονομιά χρειάζεται στέγη, όπως χρειάζεται η Μουσική, το Βιβλίο, η Τέχνη γενικά, αλλά από πού προκύπτει ότι όλα αυτά από ιστορικός, μορφωτικός, πολιτιστικός και αισθητικός θησαυρός πρέπει να μετατραπούν σε ''κράχτη" για το κέρδος του κάθε λογής μεγαλοεκδότη "ευεργέτη" και "χορηγού";