ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΕ(συνέχεια)

Πριν συνεχίσουμε την ανάλυση μας, με το δεύτερο κείμενο αποφάσεων του Συμβουλίου των Υπουργών Απασχόλησής της ΕΕ, σημειώνουμε ότι τούτες εδώ τις αποφάσεις τις υπογράφει και η Ελληνίδα υπουργός Απασχόλησης, κ. Πετραλιά.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

...5. Τη βελτίωση «της αποτελεσματικότητας των δημόσιων υπηρεσιών για την απασχόληση, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα επίπεδα ανεργίας». Ανάμεσα σε άλλα, συστήνονται μέτρα όπως η εξατομικευμένη προσέγγιση του ανέργου, η έγκαιρη και καλύτερη προσέγγιση της αγοράς εργασίας, η κατάρτιση, η καλύτερη συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους. Δηλαδή: Εδώ ελπίζουμε να εννοείτε ο αυστηρότερος έλεγχος του ΟΑΕΔ από το κράτος και όχι από τις επιχειρήσεις. Το κράτος, βέβαια,θα πρέπει να διεξάγει αυτόν τον έλεγχο με βάση τις ανάγκες των ανέργων και όχι με βάση τις ανάγκες αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

6. Τη διευκόλυνση της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων, «σύμφωνα με τις Συνθήκες και το κοινοτικό κεκτημένο και την προώθηση της κινητικότητας μέσα στην ενιαία αγορά της ΕΕ». Δηλαδή: Αποθέωση της ενιαίας αγοράς συμφωνα με την στρατιγικη της Λισαβόνας, προκειμένου τα οικονομικα συμφέροντα να μπορούν απρόσκοπτα να αξιοποιούν εργαζόμενους που υποχρεώνονται σε διαρκή κινητικότητα προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα στοιχειώδες μεροκάματο.

7. Την ενθάρρυνση των διαφόρων μορφών της ελαστικής απασχόλησης, ώστε πιο αποτελεσματικά να εξασφαλίζεται «η μετάβαση από την ανεργία στην απασχόληση καθώς επίσης και από μια εργασία σε μια άλλη». Δηλαδή: Αξιοποίηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κ.ά.) και εναλλαγή της υποαπασχόλησης με την κατάρτιση, προκειμένου να συγκαλύπτεται η ανεργία και να κάμπτεται η απαιτητικότητα των εργαζομένων.

8. «Περαιτέρω προσοχή - σημειώνεται τέλος - πρέπει να δοθεί στη βελτίωση της ποιότητας της οικονομικά ενεργής ζωής και στην αύξηση της παραγωγικότητας. Τα μακροπρόθεσμα μέτρα για την ανάπτυξη της οικονομικά ενεργής ζωής είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ώστε να αυξηθεί και η δυνατότητα των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις αλλαγές κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης». Δηλαδή: Σαφής υπαινιγμός ότι πρέπει να αυξηθεί ο χρόνος κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι παραμένουν στην παραγωγή, ώστε να αποτελούν μια πρόσθετη πηγή για την άντληση υπεραξίας και ταυτόχρονα να μη "χρεώνουν" τα δημόσια οικονομικά με επιπλέον δαπάνες.

Εμείς θεωρούμε ότι μετά και από αυτές τις αποφάσεις , οι συνθήκες στους χώρους δουλειές θα γίνουν ακόμη πιο βάρβαρες, χωρίς να παρέχονται τα δικαιώματα εκείνα που υπό άλλες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες θα ήταν δεδομένα για τους εργαζόμενους.

Διαβάσατε τα δικά μας συμπεράσματα, περιμένουμε πλέον και τα δικά σας σχόλια...