Ο κλονισμός που προκάλεσαν οι απανταχού τεχνικοί της εξουσίας μαζί με τις τράπεζες χτύπησε τα τελευταία υπολείμματα πίστης που είχε ο καθένας μας στην πρώτη ύλη της ζωής. Τα κατάφεραν. Κανείς δεν πιστεύει σε τίποτα - αυτή είναι η μόνη αλήθεια που λειτουργούμε. Οποιος δεν έχει να χάσει τίποτα θα πρέπει να αισθάνεται τουλάχιστον ηλίθιος μπροστά στη μεγαλοψυχία και την προστασία της κυβέρνησης, που αποφάσισε να πει την αλήθεια της τώρα, μέσα από το πιο εξασκημένο της όργανο, τον Μητσοτάκη. Δήλωσε πως από δω και στο εξής οι εργαζόμενοι ας θεωρήσουν πως δεν υπάρχουν κεκτημένα δικαιώματα.
Αλλά να ήταν μόνο ο επίτιμος... Η περιφρόνησή μου εναντίον των γνωστών οικονομικών κύκλων απλώθηκε και σε νέους εχθρούς, στο πρόσωπο εκείνων που κολακεύουν ακόμα και τώρα τον Καραμανλή, στην προσπάθεια που κάνει για να μας... σώσει! Αρχή της σχιζοφρένειας: να μας σώσει αυτός που μας έφερε ως εδώ! Δεν πρόκειται για ξεροκεφαλιά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με σύναξη γουρουνιών που περιμένουν να πλατσουρίσουμε μαζί τους στη λάσπη ανενόχλητοι, εγκαινιάζοντας ένα νέο είδος μέθης: την απάθεια, που αργά αλλά σταθερά μας τυλίγει.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Απλά εγκαταλείψαμε τα σχέδια και την ομορφιά μας και τώρα καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα. Σίγουρα δεν πληρώνουμε άδικα. Στα χρόνια που έρχονται, η διάδοση της νέας μέθης, της απάθειας, θα είναι το κεντρικό σημείο στα προγράμματα των δύο μεγάλων κομμάτων. Γιατί οι κύριοι γνωρίζουν καλά πως μόνο η απάθεια μπορεί ν' αναχαιτίσει το δικό μας το απρόβλεπτο, που προκύπτει από τη δράση. Η είσοδος είναι ελεύθερη για τη νέα μέθη, για την έξοδο όμως ομολογώ πως φοβάμαι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου