Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ, "ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΗΣ" - μέρος β΄ -

Πολιτική παροχής υπηρεσιών

Πρώτον, το γενικό: Τα ζητήματα των σκανδάλων και της διαφθοράς δεν εδράζονται στην εμφάνιση κάποιας "κακιάς" επιχείρησης που εντόπισε τον "επίορκο" πολιτικό και προχώρησαν από κοινού στη βρωμοδουλειά. Πηγάζουν από το γεγονός ότι οι ίδιες οι κοινωνικές σχέσεις, το σύστημα εξυπηρέτησης των μεγαλοσυμφερόντων και των εκπροσώπων του, αξιοποιεί το δημόσιο κορβανά για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ενώσεων. Καμιά απολύτως Siemens δε θα βρισκόταν στο δρόμο μας, στο βαθμό που οι τηλεπικοινωνίες, ο ΟΤΕ ας πούμε για παράδειγμα, ανήκαν, ως δημόσιο αγαθό, αποκλειστικά στο Δημόσιο και αυτό το Δημόσιο είχε φροντίσει να υπάρχουν και οι, επίσης δημόσιες, αναγκαίες επιχειρήσεις για την τροφοδοσία του κεντρικού φορέα με υλικό, εξοπλισμό κλπ. Αντί αυτού, το κράτος δημιούργησε με τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων τον κρατικό ΟΤΕ, ο οποίος, πριν ιδιωτικοποιηθεί οριστικά και πουληθεί στην ΝΤΟΪΤΣΕ ΤΕΛΕΚΟΜ, αποτέλεσε θερμοκήπιο για να κερδίζει η κάθε Siemens. Το ίδιο το κράτος δημιουργεί το έδαφος και τις προϋποθέσεις για "διαπραγματεύσεις", "αναθέσεις", "προμήθειες", που κατά κανόνα και σχεδόν χωρίς εξαίρεση εμπεριέχουν το στοιχείο της, άμεσης ή έμμεσης, συναλλαγής με διάφορες μορφές:

Πρώτα και κύρια, οι θεσμοθετημένες "προμήθειες", οι "μεσιτείες" που παίρνουν οι διάφοροι πράκτορες - μεσάζοντες, στο βαθμό που καταφέρουν να προωθήσουν τα συμφέροντα της μιας έναντι άλλης επιχείρησης. Οι εκπτώσεις που κάνουν οι επιχειρήσεις στο ύψος της δαπάνης μιας σύμβασης. Οι κατασκευαστικές εργασίες που κάνουν οι φαρμακοβιομηχανίες στα νοσοκομεία όταν προωθούνται τα δικά τους φάρμακα. Οι κρουαζιέρες και τα ταξίδια αναψυχής που προσφέρουν μία σειρά επιχειρηματικοί όμιλοι σε πολιτικούς, δημοσιογράφους, γιατρούς, μηχανικούς κλπ. Και γιατί παρακαλώ, αφού μια εταιρεία που προσπαθεί να "χτυπήσει" μια δουλειά μετέρχεται τέτοιων επικοινωνιακών πρακτικών, μπορεί ο οποιοσδήποτε να θεωρήσει ότι είναι εκτός ημερήσιας διάταξης το άμεσο, το απευθείας, το προσωπικό λάδωμα; Ισα ίσα, από ένα σημείο και μετά, οι επιχειρήσεις το επιδιώκουν, γιατί μπορεί να τους κοστίζει λίγο ακριβότερα, ωστόσο έχουν για πάντα στο χέρι κόμματα και κυβερνήσεις.

Δεύτερον το ...ανταγωνιστικό: Οι περισσότερες από τις αμφισβητούμενης νομιμότητας μέθοδοι που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη στα πλαίσια της σύμφυσής του με το κράτος για το ξεζούμισμα του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι θα έμεναν στο βαθύ σκοτάδι, αν η κοινή πορεία των κεφαλαιούχων δεν περνούσε μέσα από το μεταξύ τους αδυσώπητο ανταγωνισμό. Μέσα από την προσπάθεια της κάθε επιχειρηματικής ομάδας να επικρατήσει σε βάρος κάποιας άλλης. Οταν αυτός ακριβώς ο ανταγωνισμός φτάνει σε κάποια όρια και εκτιμάται ότι ήρθε η στιγμή να επέλθουν ανακατατάξεις στις δουλειές και τις αγορές, βγάζει ο ένας στην επιφάνεια τα άπλυτα του άλλου. `Η, μάλλον, κάποιο μέρος από αυτά τα άπλυτα. Αυτό έγινε και τώρα με την Siemens που βρέθηκε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τις αμερικανικές πολυεθνικές, που έχαναν τη μία δουλειά μετά την άλλη, ακόμα και μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, και αίφνης ενεργοποιήθηκε η Επιτροπή Ανταγωνισμού και άρχισε να ξετυλίγεται το νήμα με τις μίζες και τις άλλες ...ευαγείς δραστηριότητες του γερμανικού κολοσσού.