Οποιος έχει αυταπάτη ότι η αποχή του θα στείλει μήνυμα οργής με σαφήνεια, ας σκεφτεί πώς διαστρεβλώθηκαν - και έγινε κυριολεκτικά το άσπρο μαύρο - ακόμα και αυτά τα ηχηρά ΟΧΙ στην ευρωσυνθήκη του ιρλανδικού λαού, στο «ευρωσύνταγμα» σε Γαλλία, Ολλανδία και τόσα ακόμα, καταδικαστικά για την ΕΕ και τις βασικές επιλογές της, δημοψηφίσματα σε χώρες όπως Δανία, Σουηδία. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε ότι διάφοροι αθεόφοβοι τα καθαρά ΟΧΙ τα εμφάνισαν σαν λαϊκή απαίτηση για μια καλύτερη συνθήκη, για μερικές προσθήκες ή τα θεώρησαν απλά έναν ανώδυνο ευρωσκεπτικισμό μέχρι να επαναλάβουν την κάλπη με το ζόρι για να αλλάξει το αποτέλεσμα, όπως έκαναν παλιότερα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στη Δανία και μεθοδεύουν να το ξανακάνουν τον ερχόμενο Οκτώβρη στην Ιρλανδία για την ευρωσυνθήκη της Λισαβόνας.
Κανένα περιθώριο δεν πρέπει να δοθεί για να βάλουν την λαϊκή οργή - και αυτή - στην τσέπη τους. Η στάση κάθε πολίτη είναι να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού ότι η οργή του «δε θα ταξιδέψει», δε θα γίνει αέρας στα πανιά τους ξελασπώνοντάς τους, για να λανσάρει και πάλι την επιχειρηματολογία που έχει ανάγκη για να εντείνει την επίθεση σε συνθήκες κρίσης από τις 8 του Ιούνη.
Αλλά και τι ειρωνεία... Το δόλωμα των διακοπών και της εκδρομής που λανσάρουν οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης στο λαό, είναι οι ίδιοι που του το έχουν εδώ και χρόνια μετατρέψει σε πανάκριβη απόδραση και αγχωμένο Σαββατοκύριακο. Τα ακριβοπληρωμένα σαπιοκάραβα της απελευθερωμένης αγοράς της ναυσιπλοΐας, τα διόδια, τα εισιτήρια στις ιδιωτικές παραλίες, όλα όσα δηλαδή είναι καταδικασμένος να «λουστεί» και να πληρώσει στο πολυδιαφημισμένο Σαββατοκύριακο της αποχής είναι οι πιο πειστικές αποδείξεις ότι η συμμετοχή στις Ευρωεκλογές ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου ο εργάτης απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, πρέπει να καταγραφούν ως αναγκαιότητα στην κάλπη με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, να μπουν στην πάλη της κοινωνικής διεκδίκησης και στη ζωή αποφασιστικά!
τέλος.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου