ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΔΕΝ "ΧΩΡΑΕΙ" ΤΟ ΑΣΥΛΟ - μέρος Β'

Το "υπάρχον θεσμικό πλαίσιο" για το Άσυλο.

Η βδομάδα τελείωσε με την υπουργό Παιδείας στη Βουλή να μιλάει για το "συμβολικό και ουσιαστικό ρόλο" του ασύλου, απαντώντας σε Ερώτηση του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γ. Καρατζαφέρη, ο οποίος, φυσικά, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναρωτηθεί σε ποια άλλη χώρα ισχύει "αυτό το πράγμα" (εννοώντας το άσυλο). Τι εννοούσε, όμως, η υπουργός Παιδείας στη Βουλή όταν αναφερόταν στην εφαρμογή "του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου";

Ποιο είναι το "υπάρχον θεσμικό πλαίσιο";

Μπορεί ο οποιοσδήποτε να το βρει στο "γνωστό" νόμο - πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Σύμφωνα με αυτόν το νόμο, τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ μετατρέπονται σ' ένα ατελείωτο πεδίο επενδύσεων για τις επιχειρήσεις, ενώ τα ίδια τα ιδρύματα μπορούν να εμπορεύονται τη γνώση και την επιστημονική έρευνα, αφού λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο χωράει το άσυλο; Χωράει ένας θεσμός που εξασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την ελεύθερη επιστημονική και ερευνητική αναζήτηση; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αρνητική, γι' αυτό και στο σχετικό άρθρο του νόμου - πλαισίου για το άσυλο έχουν φροντίσει να αλλοιώσουν το χαρακτήρα του.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ένα απόσπασμα:
"Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι., και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει". Σε σχέση με τον προηγούμενο νόμο για το άσυλο έγιναν κάποιες ...προσθήκες. Στο νόμο του 1982 σημειωνόταν:
"Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελευθερίας της επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο". Με τις προσθήκες περί "προστασίας του δικαιώματος στη μάθηση και στην εργασία" στο νόμο του 2007 "διώκονται" μορφές πάλης των εργαζομένων, των φοιτητών και των σπουδαστών, όπως η απεργία, η κατάληψη, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας. Μάλιστα, με τη γνωστή πρακτική της "διασταλτικής ερμηνείας" του νόμου ακόμα και οι Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητών όταν...

...εμποδίζουν το μάθημα εμπίπτουν στο νόμο!

Ασυλο και επιχειρηματική δραστηριότητα δεν ταιριάζουν!

Είναι φανερό απ' όλα τα παραπάνω ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθώς και η προηγούμενη της ΝΔ θα ήθελαν πολύ να "διαχειριστούν" το άσυλο με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να μην εμποδίζεται η ελεύθερη δράση των επιχειρήσεων στις σχολές. Θα ήθελαν να μην ενοχλείται το πανεπιστήμιο της αγοράς που διαμορφώνουν από τις κινητοποιήσεις φοιτητών και σπουδαστών. Θα ήθελαν, τελικά, να χτυπήσουν ιδέες και αξίες που μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ έχουν ιδιαίτερη απήχηση στους νέους.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να επανέλθουμε στο θέμα της ελεύθερης επιστημονικής και ερευνητικής αναζήτησης και να σημειώσουμε:

Οι επιχειρήσεις, οι οποίες τρίβουν τα χέρια τους με τις επενδύσεις στα πανεπιστήμια, δε σκοπεύουν ν' αφήσουν και μεγάλη ελευθερία στους πανεπιστημιακούς και τους ερευνητές. Θα ερευνάται ό,τι "συμβάλλει" στην "αγορά", θα προωθούνται ιδέες και ρεύματα σκέψης που ενισχύουν την "αγορά". Και όλα αυτά δεν αφορούν μόνο σε ένα μέλλοντα χρόνο, συμβαίνουν ήδη και πρόκειται να ενταθούν. Είναι γραμμένα στα κείμενα της ΕΕ για τα πανεπιστήμια και την έρευνα.

Μπορούμε απλά να θυμίσουμε την πρόσφατη νομιμοποίηση διεξαγωγής απόρρητης έρευνας στο πανεπιστήμιο και για στρατιωτικούς σκοπούς, με το πρόσχημα της εξυπηρέτησης της άμυνας της χώρας. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 12 του τελικού σχεδίου του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του Πανεπιστημίου Αθήνας, ο οποίος έχει προωθηθεί για συζήτηση στα Τμήματα, αναφερόταν: "Η διεξαγωγή της απόρρητης έρευνας επιτρέπεται με ειδική απόφαση της Συγκλήτου, εφόσον η έρευνα αυτή εξυπηρετεί την άμυνα της χώρας".

Το άσυλο δε χωράει στα σχέδιά τους. Οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και των μηχανισμών του κράτους δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Οι προβοκατόρικες πρακτικές συγκεκριμένων ομάδων, οι οποίες εξυπηρετούν τα σχέδια της κυβέρνησης και την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Το άσυλο ήταν και είναι μια μεγάλη λαϊκή κατάκτηση.

Η υπεράσπισή του και η περιφρούρησή του είναι υπόθεση των φοιτητών, των σπουδαστών, των πανεπιστημιακών και πάνω απ' όλα είναι υπόθεση όλων των πολιτών.